Pashu Vadhna Sandarbhma Hindu Shastra Shu Kahe Che

Author(s): Jain Shwetambar Conference
Publisher: Jain Shwetambar Conference

Page 263

१३८
प्रत्ये ना अने सां जन्म धारण कर अने तने लोक पूजशे अने घणुं मान करशे अने तारां घणां नाम थशे ईत्यादि.
दुर्गेति भद्रकालीति विजया वैष्णवीति च ॥ माया नारायणीशानी शारदेत्यंबिकेति च
अर्चिष्यति मनुष्यास्त्वां सर्वकामवरप्रदां ॥ इत्यादि
भगवद्वाक्यना प्रतापथी आ लोकमां देवी- वहुमान थयुं अने विजया एवं पण ते देवीनाम छे, तेनुं नवरात्र व्रत छे तेने अंते विजया देवीन पूजन करवान कहयु छे. माटे विजया . दशमीनुं व्रत राजा लोकोन दिग्विजय करवामां घणुं मददगारी थायछे. तेथी ते पर्वभाराधान करवु पडेंछे. अने स्कंद पुराणना श्रीकृष्णजन्म खंडमां ए देवी पार्वतीनो अवतार छे. एम कहयुं छे माटे ए उज्वल देवीछे पण जेवीक शिकोतरी-झांपडी-उच्छिष्ट चंडालिपी इत्यादि मलिन देवीओ जेवी ए देवी नथी. माटे एनी पूजा आराधना विष पशुहिंसा रहित अनेक प्रकारनां शुद्ध बलिदान आपवां ते योग्य छ भने तेथीज ते देविनी प्रसन्नता थायछे. कारण के जे उत्तम देवताछे तेनां नैवेद्य पण उत्तम छे ते स्कंद पुराणना वासुदेव माहात्म्यने विषे गणाव्यां छे त त्यांथी जो जो. बली ए देवी- जेवु विनया नाम छे तेवू भद्रकाली नाम पण छे ते नाम प्रथम गणाव्यां छे. ते भद्रकालीने पण पशुहिंसा करी दशरा विगेरे पर्वने विषं वलिदान आपq ते प्रीतिकारक नथी उलटुं कोपकारक छे. ते उपर श्रीमद् भागवतमां पंचम स्कंधना जर भस्तना आख्यानमां जुओ ते इतिहासनो अतिसंक्षेप अन्यपुराण ग्रंथनो मतलई दिगप्रदर्शन करुंछु के ईक्षुमतीना तरनेविषे त्यांना रहनारा राजाए भद्रकालीने अति प्रसन्नता करवान कोई वैदिक विद्वान् पुरुषने पूछ्युं के मारे पुत्रादिकनुं सुख नथी माटे आपणा गामने समीपे मंदिरमा रहेलां श्री भद्रकाली देवीनी मारा उपर अतिशे प्रसन्नता थाय ते बलिदान आपवानु छ माटे देखाडो ? त्यारे तेणे विचार कर्यो के वेदमां (पुरुषं पशु मालभते ) पुरुष पशु- स्मरण प्रथम कथुछ माटे पशुन बलिदान आपवा करतां पुरुष पशुन बलिदान आपq त श्रेष्ट छे. एम विचारीने कहयुं के लक्षणवंत पुरुष पशुने लावी तेने स्नान, पान, खान पुष्कळ करावी वस्त्रालंकारथी सुशोभित करी सुगंधी मान पुष्पना घणाहार पेहेरावीने भद्रकाली देविने बलिदान आपोतो तमारं कार्य सिद्ध थाय. आ प्रकारनुं वचन सांभळी प्रसन्न थई ते राजाए लक्षणवंत पुरुष पशुने खोली लाववाने पोताना बुद्धिमान घणा माणसने दिशोदिश दोडाव्या ते वखत जड भरतजी पोताना वडीलनी आज्ञाथी खेतरना कयारडामां पाणीवाली लाववानं काम हाथमां पावडो झालीने काता हता; अतिशे हट पुष्ट रूपाला अने जड पुरुषनी पेठे जेमतेम बोली जेमतेम काम करता राज पुरुषोए दीठा; पछी तेमणे विचार कर्यो के आपणा राजाए जवां लक्षण कह्यां हता तेवां सर्वलक्षण संपन्न आ पुरुष छे एम धारी तेमने झाली लात्री राजाने अर्पण कर्या.