________________
(६१६) अवरोहिं विरोहि-चढ उतारांत. श्वासाच्या आत बाहेर यण्यांत. मनव्योमि-चित्ताच्या चिदाकाशांत ही नादाक्षरें सततच वावरत असतात.
(६१७) छंदरुषिदेवत--प्रत्येक मंत्राचा छंद, ऋषि व देव ठाउक असल्या शिवाय मंत्र सिद्ध होत नाही हा मंत्रशास्त्राचा सिद्धांत आहे व हे सारें गुरुमुखानेंच कळलें पाहिजे हा दंडक आहे.
(६१९) उन्मे-उघडपणाने. मागे जसा उजे. शब्दाचा प्रयोग केला आहे तसाच येथें उन्मेष शब्द वापरला आहे.
बालबोचे-स्पष्टपणे व लहान मुलास समजेल अशा त-हेनें. मराठीसही हा शब्द लावितात ह्मणून मराठीत असाही अर्थ येथें करितां येईल. त्यावेळचे सारेच ग्रंथकार मराठीत लिहीत असतांना या गोष्टीचा उल्लेख करीत असत. पुढेहि ओंवी १०२३ त ही गोष्ट चांगदेवानें- हि स्पष्ट केली आहे.
(६२०) देहगोळकोत्पत्ति-देहाच्या गोळ्याची उपज. सर्व देहास ही नाडी मुख्य आधार मानिलो गेल्यामुळे देहनिर्मितीसच ही कारण मानिली गेली आहे. ६०४ ओंको मध्येहो कुंडलिनी ह्मणजेच पिंड असें ह्मटले आहे.
(६२१) भुजंगळणे-भुजंगपणे बद्दल चुकीने लिहिले असावें.
सूतले--निजलो असे. 'सूतना' या हिंदी धातूवरून 'सूतणे' या मराठी धातूचा प्रयोग केला आहे. पुढेहि ओंवी ६५८ मध्ये 'सूतली' ह्मणजे निजलेली या अर्थों या धातूचा प्रयोग सांपडतो. 'सूतले' हे रूप लेखकप्रमादाने झाले असावें व या लेखकप्रमादाचे कारण प्राचीन लिपीतील मात्र प्रमाणे लिहिली जात असणारी
वेलांटी असावी. Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
