________________
(७५०) परौतें-पलीकडील, श्रेष्ठ, उंच. खालौतें खालील, नीच.
(७५१) निघोटु-निर्भेळ.
तत्वसार–'तत्व' याचें सार. 'तत्वमसि' या महावाक्यांतील ग्राह्य अर्थ. याच अर्थाने हा 'तत्वसार' ग्रंथ असावा असे वाटते. चांगदेवांस ज्ञानदेवांनी जें पांसष्ट ओव्यांचे पत्र लिहिले व जे चांगदेव पासष्टी या नांवाने प्रसिद्ध आहे, त्यांत 'तत्वमसि' या महावाक्याचाच बोध लिहिला आहे. तेव्हां हा बोध झाल्यानंतर या 'तत्वमसि' महावाक्याचे सार चांगदेवाच्या ग्रंथांत येणे साहजिक आहे. पै-पाही. याचें 'पाई' असे होऊन त्याचेच रूपांतर 'पै' असे झाले आहे.
(७५४) मनाहि-मन नाहि. एक नकार लेखकदोषामुळे राहिला. ही ओंवी वाचली की केनोपनिषदांतील 'यदि मन्यसे सुवेदेति' ह्मणजे 'समजलें वाटणारांस समजले नसते' या मंत्राची आठवण येते.
(७५५) या ओंवीचा स्पष्ट अर्थ समजला नाही.
(७५८) माहाशून्य-महाशून्य. मन विचार करतां करतां हारले आणि माझ्या. शिवाय काही नाही हे समजले झणजे शून्य ज्ञान झाले. पण हा बाकी उरलेला मीपणाही नाहींसा झाला ह्मणजे जे काय उरलें तें महाशून्य. 'मी ब्रह्म आहे हे समजून माझ्या मी पणाचा लोप झाला ह्मणजेच खरे ज्ञान आले.
(७६२) सिंपे–'लिंपे' असा पाठ हवा.
वासिपे–'वाश्' ओरडणे या पासून वास, वासिप हा धातु झाला. याचा अर्थ ओरडणे, मोठ्याने सांगणे. Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
