________________
नवम परिवेद.
(४३७) आपे, उँहुँ नाडं आपे तो दोष लागे. जाडं आप्याविना देव ज्ञान तथा साधारण संबंधी कलश, पाटला प्रमुख उपकरणो उजमणामां, पुस्तक पूजामा, नंदी प्रमुखमां मांडवासारु न लेवां जोश्ये; कारण के उजमणां पोताना नामथी करवामां आवेने, अने तेमां देव, ज्ञान, वा साधारण खातानी वस्तु नकरा शिवाय वपराय तो दोष लागेले.
घर देरासरमां चडाववामां आवेला अदत, सोपारी, बदाम, प्रमुख वेचवाथी जे धन उपजे, तेनां पुष्प प्रमुख लश् घरदेरासरमां न चडावे, मोटामंदिरमां पण न चडावे. जे पूजारी होयतेने सर्व हकीकत कहे; अने मंदिर- अव्य बे, पण माझं नथी एम स्पष्ट कहे. पूजारी न होय तो संघसमद कही दे. एम न कहे तो महादोष . घरदेरासरनुं नैवेद्यादिमालीने आपे, परंतु तेथी मालीनी नोकरी हिसाबमां न ले. प्रथमथीज जोश्ती पुष्पादि वस्तु आपवी एवा करारथी काम ले तो दोष नथी. मुख्यवृत्तियें तो नोकरीवास्ते चडेलु श्रापवाथी जुई श्रापq जोश्ये.
घरदेरासरमां चडेला अदत प्रमुख मोटा मंदिरमा मोकलावी श्रापे, अन्यथा घरदेरासरना अव्यथी घरदेरासरनी पूजा गणाशे, परंतु पोताना अव्यनी थशे नहि. तेम करवायी अनादर, अवज्ञादि दोष , तेथी तेम करवू युक्त नथी. खाव्यश्रीज पूजा करवी उचित . देरानां नैवेद्य, श्रक्षतादि पोताना अव्यनी जेम साचवां जोश्ये, बराबर किंमते वेची, देव अव्य वधार, जोश्ये. परंतु जेम तेम वेची थापी देवां न जोश्ये. जो तेम करे तो देवजव्य नाश करवानो दोष लागे.
सर्व रीतें रक्षण करतां बतां चोर, अग्नि आदिना उपवथी देवव्यनाश पामे तो चिंताकारकने दोष नथी.
देव, गुरु, यात्रा, तीर्थपूजा, संघपूजा, साधर्मिवात्सल्य, स्नात्रप्रजावना, ज्ञान लखाववा प्रमुख कारणोवास्ते बीजाउँ पासेथी धन ले, त्यारे चार पांच पुरुषोने साक्षी राखी ले; पली खरचवाना प्रसंगमां पण गुरुसंघ प्रमुख प्रगट कही दे, के आ धन में अमुक सख्सनुं श्रापेलुं खरचे .मारु नश्री.
तीर्थादिमां, तेमज पूजा स्नात्रमां, ध्वजा चडाववा प्रमुख आवश्यक कर्तव्यमा खरच बीजाने शिर नहि नाखतां, पोतेज यथाशक्ति करे. जो कोश्ये धन खरचवाने श्राप्यु होय तो तेनुं नाम प्रगट बोली काम करे,
