________________
छादश परिच्छेद.
(492) तेना महाकाल नामना पुत्रे जिनमंदिर बंधाव्युं तें मंदिरमां पोताना पिताना नामची अवंती पार्श्वनाथनी मूर्ति स्थापन करी. कालांतरे बाह्मणोए पोताना बलवान समयमां ते मंदिरमां मूर्त्तिने नीचे दबावी उपर महादेवनुं लिंग स्थापन करी महाकाल मंदिर प्रसिद्ध करी दीधुं. ज्यारे उजयनमां विक्रम राजा थयो, ते अवसरे कुमुदचंद्र ( सिद्धसेन दिवाकर ) नामना जैनाचार्ये ते मंदिरमां कल्याणमंदिर स्तोत्र बनावी स्तुति करी, जेथी शिवलिंग फाटी वचमांथी तत्काल पूर्वोक्त पार्श्वना थनी मूर्ति फरी प्रगट इ. तेनो इतिहास या प्रमाणे बे.
विद्याधर गani स्कंदिलाचार्यना शिष्य वृद्धवादि श्राचार्य थया. ते अवसरे उयनमां विक्रमादित्य राजा हतो. तेनो मंत्री देवरूषि ब्राह्मण हतो, कात्यायन गोत्री हतो; तेने देवसिका नामनी स्त्री हती. तेनो पुत्र सिद्धसेन विद्यानां श्रनिमानथी सर्व जगत्ना लोकोने तृणवत् समजतो हतो; बुद्धिमां पण मारा समान कोइ नथी एम मानतो हतो. मने जे मने वादमां जीते तेनो हुं शिष्य थइ जाउं एम ज्यां त्यां विवाद करतो हतो. वृद्धवादि श्राचार्यनी कीर्ति तेना सांजलवामां अत्यंत यावी, तेथे तेनी साथे विवाद करवा सुखासन ( पालखी ) मां बेसी जरुच तरफ जतो हतो. ते अवसरे वृद्धवादि पण जवितव्यताना योगे सन्मुख श्रवता तेने मल्या. बनेनो मेलाप यतां परस्पर घालापसंलाप थयो. सिद्धसेनजीए कर्तुं के मारी साथे तमे वाद करो. वृद्धवादिए कयुं के वाद तो करूं, परंतु या जंगलमां हार जीतनो कोइ साक्षि नथी. सिद्धसेनजीए कर्तुं या जे गाय चरावनारा गोपो बे, तेज मारा तमारा साक्षी था, ते जेने हायों कहे, ते हाय. वृद्धवादिए कयुं तमने जो तेम कबुल होय तो मारे इनकारी नथी. जले तेज साक्षि रहे. हवे तमे वाद चलावो ! तत्काल सिद्धसेनजीए अत्यंत बटादार संस्कृत भाषामां पोतानो वाद शरु कर्यो, अने ते वाद समाप्त कर्यो, ते सांजली गोपोए क के तो कां पण जाणता नथी, केवल लांबा बराडा पाडी - मारा कानमा धाक पाडे बे. हवे गोपोए वृद्धवा दिने कयुं हे वृद्ध ! तुं बोल ? वृद्धवादि अवसर देखी, कछ बांधी, गोपोनी जाषामा बोलवा लाग्या, ने थोडं थोडं कुदवा पण लाग्या ते श्रवसरे तेमणे जे बंदोनो उच्चार
J
