Jain Shasan 2008 2009 Book 21 Ank 01 to 48

Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir

Page 9

સવૈયા શેઠ સવા-સોમા
૧૦૮ ધર્મ કથા જૈન શાસન (અઠવાડિક) વિશેષાંક - તા. ૪-૧૧-૨૦૦૮, મંગળવાર - વર્ષ - ૨૧ - અંક - ૧
સહી
એક મોટા વેપારી.. નામ એમનું સોમચંદ.ભારે
આબરૂદાર અને વટ-વહેવાર સાચવનારા. પ સ સવચંદ શેઠને | ૨૦ જા.XLX] એમની સાથે કોઈ લેવડ-દેવડનો વહેવાર નહીં ફક્ત નામ
જાણે. તેમના ઉપર હૂંડી લખવાનો વિચાર કર્યો અને ઠાકોરને
કહ્યું “જલદી જોઈતા હોય તો અમદાવાદ જા ઓ, હું હૂંડી લખી સોરઠનાં વંથલી ગામમાં એક મોટા વેપારી નામ
આપું છું તે બતાવી તમારા રૂપિયા લઈલેજો.’ સવચંદ... ધંધો ધમધોકાર ચાલે. પરદેશથી માલ આવે અને
ઠાકોર કહે ભલે. લખી આપો. સવ ચંદ શેઠે નવકાર પરદેશ માલ વહાણો ભરી ભરી મોકલે.
મંત્રનું સ્મરણ કરતાં કરતાં કલમ ઉઠાવી હૂંડી લખી. નરસિંહ તેમનાં બાર (૧૨) વહાણો માલ લઈપરદેશ ગયેલાં
મહેતાએ શામળગિરધારી શેઠપર લખી હતી તેવી. તે માલ વેચી ત્યાંનો બીજો માલ ભરી પાછાં આવતાં હતાં તે ઘણો વખત થઈ ગયો પણ પાછાં ન આવ્યાં. બે દિવસ
“એતાન શ્રી વણથલી ગામથી લ ચા શેઠ સવચંદ
જેરામ. સ્વસ્તિ શ્રી અમદાવાદનગરમધ્યે રાખ્યાશેઠ સોમચંદ ચારદિવસ એમ રાહ જોઈ. બીજું એક અઠવાડિયું નીકળી ગયું પણ ન વહાણો પાછા આવ્યાં કે ન કોઈ વહાણના સમાચાર
અમીચંદ. જત આ ચિઠ્ઠી લઈને આવનાર ઠાકોર સૂરજમલજી
સતાવતને હૂંડીના દેખાડે રૂપિયા એક લાખ બાબાશાહી રોકડા મળ્યા.
તે રૂપિયા પચાસ હજારથી બમણા-સહી, પછાત, પહોંચ. સવચંદ શેઠ તો મહામુશ્કેલીમાં આવી ગયા. ગામમાં
પાવતી લઈને આપશો. વાતો ચાલી. શેઠનાં બધાં વહાણ ડૂબી ગયાં છે. શેઠ દેવાળું કાઢશે, અને જેના જેના પૈસા શેઠ પાસે જમા હતા તેઓ ઉઘરાણીએ આવ્યા. પાસે હતું ત્યાં સુધી તો આપતા ગયા.
દઃ પોતે. સવચંદ જેરામના જય જિને સ્વીકારશો.” ખાસ રોકડ રહી નહીં, અને માંગરોળ ગામના ઠાકોર જેમને
શેઠે લખતાં લખી તો નાખી પણ મન વિચારે ચડ્યું. સવચંદ શેઠ સાથે સારા સારી, તેમના રૂપિયા એક લાખ શેઠને
નથી સોમચંદ શેઠ સાથે કોઈ ઓળખાણ, નમી કોઈપૈસાનો ત્યાં જમા પડેલા. ઠાકોરના કુમારે ઠાકોરને વાત કરી. “જલદી વહેવાર. શેઠ લાખ રૂપિયાની હૂંડી કેમ સ્વીકાર ? જાવ. સવચંદ શેઠને ત્યાં પડેલા બધા રૂપિયા લઈ આવો. શેઠ
શેઠને છાતીમાં ડૂમો ભરાઈ ગયો. આંખમાં આંસુ નવરાવી નાખશે.”
આવી ગયાં, અને આંસુનાં બે ટીપાહૂંડીપરપરા પડ્યાં. આંસુ ઠાકોર પણ વહેમાયા. ઘોડી પર બેસી આવ્યા પડેલાં તેની નીચેના અક્ષરો થોડા ભીંજાઈ જરાક પ્રસર્યા. સવચંદ શેઠની પેઢી ઉપર, અને કરી ઉઘરાણી. કહે મારા ભગવાનનું નામ લઈ હૂંડી ઠાકોરને આપી. દીકરાને પરદેશ જવું છે. બધા જ રૂપિયા તરત ને તરત આપો. | ઠાકોર તો મારતી ઘોડીએ પહોંચ્યા અમદાવાદ. શેઠ જરા ગભરાયા. પૈસા જમે છે તે આપવા જ રહ્યા.
શેઠની જાણીતી પેઢી શોધતાં વાર ન લાગી. સોમચંદ અમીચંદ પાક્કા જૈન - આ ભવે ન આપું તો આવતા ભવમાં પણ સેંકડો
શેઠની પેઢી શોધી કાઢી અને શેઠની ગાદી પ સે આવી હૂંડી ગણા ચૂકવી આપવા પડે. એટલે નથી જોગ એમતો કહેવાય બતાવી. નહીં. આબરૂ તો સાચવવી રહી. શેઠે નમતાથી ઠાકોરને
શેઠ વિચારમાં પડી ગયા. આવું વિચંદ જેરામ જણાવ્યું, “ભાઈ રકમ મોટી છે, જોગ કરતાં બે-ત્રણ દહાડા નામનું કોઈખાતું હોવાનો ખ્યાલ નથી. આ કો ની હૂંડી ? કોણ લાગશે.”
લખનાર? ઠાકોર કહે હું પાછો ખાલી હાથે જઉં તો, ઈ . શેઠે મુનિમને પૂછ્યું, વંથલીના સવરાંદ શેઠનું ખાતું મારો કુમાર મારી સાથે ઝઘડો કરશે, અને આપણી ર હ
છે? જુઓ. મુનિમને આવા નામને કોઈ જાણ ન વચ્ચે નકામા વહાલામાં વેર થશે.
* હતી પણ શેઠ પૂછે એટલે બરાબર ચોપડા જોઈ | શેઠ સમજી ગયા. પડતાને પાટું મારનારા.
અડધા કલાકે શેઠને બાજુમાં બોલાવી ખાનગીમાં ઘણા હોય છે. ઠાકોર સાથે વેર તો પોસાય નહીં. દેવું છે એ
કહ્યું, તો સાચું. આપવા જ છે. શું કરું ? રસ્તો તો કાઢવો જ રહ્યો.
ના શેઠ! સવચંદ નામનું કોઈ ખાતું નથી. કોઈ [વિચારતાં વિચારતાં શેઠને એક રસ્તો જડચો. અમદાવાદમાં | વહેવાર આપણી સાથે નથી. તદ્દન અજાણ્યા ભાઈની આ હૂંડી
સભા