________________
સદા જયવંતુ જિનશાસન જરૂર છે. એથી એની શોભા પણ ઝૂમી ઊઠે છે. એ વસ્ત્રો છે મંદિરે, ઉપાયશ્રયે, તીર્થો, જ્ઞાનભંડારો વગેરે...
કદાચ એ વસ્ત્રોને કેક ફાડી નાંખે; પરંતુ વસ્ત્ર ફાટયે અંગ ડું જ ફાટી ગયું ગણાશે?
બાહ્ય ધર્મ–સાધને શાસનના અભિવ્યંજકે છે. એમનાથી એની અભિવ્યક્તિ થાય છે. બાળજને એ જ અત્યંત ઉપકારક બની રહે છે.
બાહ્ય છે વ્યવહાર–શાસન. - - - અંતરંગ છે નિશ્ચય–શાસન. અસીપકાર વ્યાખે છે; વિશ્વ ઉપર બેયને.
જિનમંદિરેએ અનેક પાપાત્માઓનાં પાપ ધોયાં છે. ઉપાશ્રયોએ અનેક આત્માઓને સર્વવિરતિના પંથે ચડાવ્યા છે. તીર્થો અનેકનાં તારણહાર બની ચૂક્યાં છે.
બાહ્ય દ્વારા જ અંતસ્મમાં પ્રવેશ થાય, માટે બાહાની રક્ષા કરવી જ જોઈએ.
પણ સબૂર ! “રક્ષા” શબ્દ વાપરતાં કલમ અચકાય છે. મંદિરની રક્ષા કરનારા અમે તે કેણુ? એ અમારી રક્ષા કરે કે અમે તેમની રક્ષા કરીએ? - અહીં શેઠ...ચેકીદારને ન્યાય લાગુ કર ઘટે. ચેકીદાર શેઠની રક્ષા કરે છે ને? પણ તે ક્યારે બને? શેઠ ચેકીદારના સમગ્ર જીવન-વ્યવહારની રક્ષા કરે છે માટે? ચોકીદાર શેઠની રક્ષા કરે છે બાકી કયાં રોકીદાર અને ક્યાં શેઠ
