________________
૧૦૨
જૈન ધર્મના અમે ભૂંડની માફક તે સહેલાઈથી પકડાતા નથી. તેથી તેમને પકડતાં શિકારીએ લેખંડનાં વાસણ તૈયાર કરે છે, તેનું પેટ પહેલું અને મેટું સાંકડું; “જગ જેવું. તે સાથે લઈ જાય, અને મેટી ઝોળી ભરીને ફળફળાદિ લઈ જાય. જ્યાં મોટા મેટા વાંદરા ઝાડ ઉપર બેઠા હોય ત્યાં જાય. વાંદરાઓ ઉપર બેઠા બધું જોયા કરે. શિકારીઓ વાસણે ગોઠવે તેમાં જામફળ, દાડમ વગેરે ફળો નાંખતા જાય. વાંદરા દેખતા હોય તે રીતે તે ફળ અંદર નાખે અને સાંકડું મોટું હોવાથી માંડ માંડ તે નીચે ઉતારે. વાંદરાને દેખાડી દેખાડીને ખૂબ જ મુશ્કેલીથી તે વાસણમાં ફળે ઉતારે એટલે ફળને જોઈ વાંદરા લલચાઈ જાય.
તે માણસને બરાબર ગોઠવીને શિકારીઓ આઘાપાછા થઈ જાય, ઝાડ એઠે સંતાઈ જાય, ચૂપચાપ બધું જોયા કરે. જેવા શિકારીઓ દૂર થઈ જાય કે “હૂપ હૂપ” કરતાં છલાંગ મારતા, કૂદતા વાંદરા નીચે ઊતરે. અને તે વાસણે પાસે આવે. ધબ થઈને હાથને પજે નાંખે પેલા વાસણમાં -માંડ માંડ નીચે જોરથી ઉતારે. પછી કેઈન હાથમાં કેળું, કેઈનાં હાથમાં જમરૂખ કે દાડમ આવે, તે હાથમાં લઈને, હાથ બહાર કાઢવા મહેનત કરે. ખૂબ ધમપછાડા કરે, પણ હાથ બહાર નીકળે નહીં. જે ખાલી હાથ અંદર જ માંડ માંડ ગયે હેય તે હાથ હવે ફળ સાથેને શી રીતે બહાર નીકળી શકે? એવામાં પેલા શિકારીઓ ધીમે પગલે હસતા હસતા આવે. અને એ વખતે વાદરાને ખ્યાલ આવી જાય
