________________
સ્યાદ્વાદ
* ૧૫
કે સ્વાદુવાદી તે નથી ને! કેમ કે તેને મારી પહોંચાતું નથી.” જ્યારે જવાબ મળે કે કેઈ નથી ત્યારે કથા શરૂ થઈ. એક તળાવ પર વડ હતા, તે ભારે ચમત્કારી હતે. તેનાં જે પાંદડાં તળાવમાં પડે તે સેનખાં બની જતાં અને જમીન પર પડે તે તે ચાંદીનાં બની જતાં. આ ચમત્કારની વાત ચાલતી હતી તે વખતે એક સ્ત્રાવાદી તે સભામાં આવીને પાછળ બેસી ગયા. આ પાંદડાની વાત સાંભળીને તેણે તરત પૂછયું, “મહારાજ વડલાનાં પાંદડાં તળાવના પાણીમાં પડે તે સેનાનાં થાય અને જમીન પર પડે તે -ચાંદીનાં થાય. ઘણું સંરસ. પણ મહારાજ જે પાંદડાં તળાવના પાણીમાં પણ ના પડે અને જમીન પર પણ ના પડે; પરંતુ જે પાંદડાં તળાવના ઘાટ પર પડે તે કેવાં થઈ જતાં તે ફરમાવે તે માટે ઉપકાર થાય.
કથાકાર – અલ્પ સ્થાક્યા છે. આ જવાબ :–જી હા.
કથાકાર બેલ્યા, “જ્ય સીયારામ? હું જાઉં છું. હવે કથા આગળ નહીં ચાલે. સ્યાદ્વાદીને મારાથી ન પહોંચાય. આવે છે, આદુવાદને મહિમા. પ્રણામ તે પથદર્શક સ્વાદુવાદને.
