________________
૧૫૪
જૈન ધર્મના મર્મો
વતુ જઈને જુદી જુદી વ્યક્તિઓને જુદા જુદા વિચારે આવે છે.
એક રૂપવતી સ્ત્રીનું મડદું ત્રણ વ્યકિતઓએ જોયું. તે મડદુ યેગીએ જોયું સનીએ જોયું. અને યુવાને જોયું. ત્રણે જુદી જુદી કક્ષાની વ્યક્તિઓ હતી.
મડદાને જોઈને એગીને થયું–અહાહા! શું રૂપ છે આનું? અને છતાંય તેનું મૃત્યુ થયું ! આમ વિચારતાં તેને સંસાર ઉપર વૈરાગ્ય ઉત્પન્ન થયે.
તે મડદાને જોઈને સોનીને વિચાર આવ્યું. “આટલાં બધાં ઘરેણુ આની ઉપર છે? બધાં કાઢીને લઈ લઉં તે કેવી મજા આવે ?” -
તેને જોઈને યુવાનને થયું, “આવી સુંદર યુવતી?” આમ યુવાનની દષ્ટિ તેના રૂપ તરફ ગઈ ચોગીની દ્રષ્ટિ સંસારની અસારતા તરફ ગઈ, સેનીની દષ્ટિ તેનાં ઘરેણાં તરફ ગઈ.
સ્યાદ્વાદ વસ્તુના અનંત ધમેને જુએ છે. તે વિચારવાની તક આપે છે. રાગ ઉત્પન્ન કરનારે એ જ પદાર્થ angle આપવાથી વૈરાગ્ય ઉત્પન્ન કરનારે પદાર્થ બની જાય છે. સંસારને જેવાને angle બદલે તે સંસારમાંથી જ પ્રચંડ વૈરાગ્ય પ્રાપ્ત થઈ જશે. - હવે એક ખૂબ ધ્યાનમાં રાખવા જેવી વાત તમને જણાવું. અપેક્ષા ન લાગે ત્યાં સુધી નિરપેક્ષવાક્ય તે અનેકાંતવાદ જ બની જાય.
