Jain Darshanma Karmwad

Author(s): Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan Trust

Page 19

જૈનદર્શનમાં કમ વાદ
હરામખારની વ્યાખ્યા આટલી જ હતી. જે શ્રીમ`તસ્વજન નહિ તે હરામખાર.
આરમ તાડૂકચેા ! “ચલે જાએ યહાં સે ! યહાં કુછ નહિ મીલેગા.”
કર્યાં જાઉં ? ધીરજને ય કાઈ હદ હાય છે. મારી ધીરજ ખૂટી ગઈ છે ! ' ભિખારી મનેામન ખેલ્યા.
લમણે હાથ દઈને બેસી ગયા. આંખે અંધારા આવતા હતા. આંખ સામે અને મેાત નાચતું દેખાતુ. હતું. એ હસ્યા. ‘ જીવન કરતાં આ મૃત્યુમાં અવશ્ય એછી કડવાશ હશે. કદાચ કાંઈક મીઠુ` પણ હેાય તેા ના નહિ.’
માતના પડછાયા જોતાં જ અને જન્મની યાદ આવી. કરોડપતિ પિતાને ત્યાં જન્મ ! આલ્યવય ! એકલા લાડકેડમાં પસાર થયું ! યૌવન ! અહા ! કેવો વિલાસ ! કેવા વૈભવ ! અને મારુ ય કેવુ' બેહદ ૭૭૪ વતન ! કોઈ વાતે અધૂરા નહિ. રાજ નવા પટના, રાજ પિકચર, રાજ મધુરજની !
પછી એની નજરે આગૈા પિસ્તાલીશ વર્ષની વયના કાળ ! એણે નીસાસા નાંખી દીધા ! વૈભવના સૂર્ય અસ્તાચલ તરફ ઢળવાની તૈયારીમાં જોયા !
સુરા-સુન્દરી અને સૌંપત્તિની રસલેલુપતા એ એના જીવનને રફેદફે કરવા માંડયું. એનું કૌટુમ્બિક સુખ વેરણછેરણુ થઈ ગયું ! એનું શારીરિક સુખ લથડિયા ખાવા લાગ્યું.