________________
જેનદર્શનમાં કવાદ
સમડી અને ગીધનાં ટોળાં આકાશમાં ચક્કર દેતાં નીચે ઊતરી પડયાં.
આરબ ગાળે તે ચાલ્યા ગયે. પક્ષીઓએ મિજબાની ઉડાવી. કૂતરાઓને મેજ મળી.
ત્રીજે દિવસ થયો. ત્યાં પડ્યું હતું માત્ર હાડપિંજર ! બીજો પ્રસંગ
બાર વર્ષની એક છકરી. અત્યન્ત રૂપવતી; અત્યન્ત બુદ્ધિમતી ખૂબ જ વિનીતા; સર્વને પ્રિય.
એક દિવસ માં ઉપર ચાઠું દેખાયું. એ વધતું ચાલ્યું. હાથ-પગ વગેરે ઉપર પણ એવા ચાઠાં પડી ગયાં. નદીના પૂરના પાણીની જેમ એકદમ ફેલાઈ ગયા !
સર્વાગે કોઢ વ્યાપી ગયે!
કેઈ સામે જોતું નથી; બધા ય વાતવાતમાં તિરસ્કારે છે. કાળની ખીંટીએ ટાંગેલાં સેણલાંઓ ધરતી ઉપર તૂટી પડે છે, ભૂમંડળ ઉપર વૈદ્યો છે, ડૉકટર છે, હેમીઓપથી, નેચરોપથી ઘણી “પથી’એ છે, કરીના પિતા પાસે ઘણે પિસે છે. પણ કશું ય કામ આવતું નથી,
સહુથી ફિટકાર પામતી, સહુને અળખામણી બનતી કરી ઘરના એક ખૂણામાં બેસી રહે છે. મરવાનાં વાંકે જ પિતાનું જીવન પસાર કરી રહી છે.
