________________
જૈનદર્શનમાં કર્મવાદ નહિ મળે. હું ખૂબ સુખી જિંદગી જીવવા જઈ રહ્યો છું. તમે મને પાળ્યો–પષ્યો તે બદલ ઉપકાર.” ચિઠ્ઠી વાંચતાં જ માતાપિતા બેભાન થઈ જાય છે. ભાનમાં લાવનાર પૈસે તે અહીં છે જ નહિ. ભાનમાં લાવે ય કેણુ? ગરીબની વહારે દેડે ય કોણ? ઠંડે પવન દેડતે આવે છે. એમને જગાડે છે. જાગીને ય શું કરવાનું? છાતી ફાટ રૂદન કરે છે. હવે જીવવાનું કેની આશાએ? કેના આધારે? જીવીને કામ પણ શું છે? દીકરે તે સુખી થયો ! છેલ્લી અંતરની આશિષ આપતાં માતાપિતા એસીડની બાટલી પી જાય છે. ચેાથે પ્રસંગ
એક કેલેજ છે. સ્ત્રીમિત્રને પિતાના પુરુષમિત્રે છે, પુરુષમિત્રને પોતાના સ્ત્રીમિત્ર છે. એક સ્ત્રી અને એક પુરુષ સૌન્દર્ય અને સંપત્તિના આકર્ષણે પરસ્પર મેહાય છે. બેય પિતાના વડિલોને તિરસ્કારીને લગ્નગ્રંથીથી બંધાય છે. બેયને સંસાર ચાલ્યા જાય છે; જેમ તેમ કરીને તે.
વર્ષ ઉપર વર્ષ પસાર થાય છે. દશકા ઉપર બીજે દશકો ગ.
સંપત્તિથી બેય સુખી છે. પણ એક વાતનું ભારે દુઃખ છે. બધાય સુખને ચિનગારી ચાપે એવું.
હજી સુધી એક પણ સંતાન થયું નથી. મટમેટા નિષ્ણાત ડૉકટરની સલાહ લીધી. જેણે જે
