________________
કમચિત્ર્યનું દર્શન
ત્રીજો પ્રસંગ
પેટે પાટા બાંધીને મજૂરી કરતા પિતા પિતાના પુત્ર માટે કાંઈકને કાંઈક બચાવે છે. એમાંથી એકના એક એ પુત્રને ભણાવે છે. વૃદ્ધત્વ પિતાને ભારે ત્રાસ આપે છે, કઈ રીતે તૈયાર નથી એનું શરીર કામ કરવા માટે. પરન્તુ એમ ઘરમાં બેસી જાય તે ભૂખમરે આખા કુટુંબને ભરખી જાય તેનું શું! મન મારીને ય તન તેડે છે. જીવને સમજાવીને ય જાતને ઘસડીને જ લઈ જાય છે મજૂરની દુનિયામાં !
આશાના એક પાતળા તંતુએ જ એનું જીવન ટિંગાયું છે. “કાલે દીકરો કમાતે થઈ જશે. બસ પછી શાતિ, શાન્તિ, શાન્તિ. હું અને એની મા...બેય નિરાંતને દમ ખેંચીશું.”
પણ ભણવા જતે દીકરે છેવાય છે. કેઈ શ્રીમંતની છોકરી એના રૂપમાં મુગ્ધ થાય છે. મા-બાપ ઘેરે પૂરું ખાવાનું ય પામતાં નથી અને દીકરે હોટલમાં પાર્ટીએ ઉડાવે છે.
સહશિક્ષણ, સિનેમા અને નવલકથાઓનું વાંચન એના જીવનને, તનને અને મનને બિચકાવે છે. માતાપિતા ગામડિયા લાગે છે. ઉપકારી પેલી છોકરી જ દેખાય છે. સુખ એના સંગ સિવાય કયાં ય જોવા મળતું નથી.
એક દિવસ આવ્યો. વૃદ્ધ માબાપને એણે ત્યાગ્યા. ચિઠ્ઠી મૂકીને ચાલ્યા ગયે !“ આજ પછી હવે મારું મેં તમને જેવા
