________________
ધૂમ કૌશલ્ય
(a)
સારાં માણસે પોતાના સ્થાનની બાબતના શેઢ હોય છે, ખરાબ માણુસા તેના ગુલામ હોય છે.
[l૭૦ ]
માણસાના આનંદના વિષય જુદી જુદી જાતના હોય છે, કેને પાનાગજીપા રમવામાં આનંદ આવે છે, કોઈ ને સાતટાળી ા'માં આનંદ આવે છે, કાઈને વિષયકષાય મતામાં આનંદ આવે છે, કાઈને કાધ કરવામાં મજા આવે છે, કાષ્ટને વ્યસનને તૃપ્ત કરવામાં મજા આવે છે, કાને હિંસામાં મજા આવે છે, કામને અસત્ય ખેલવામાં મેજ છે, કાઇને ચારીમાં આનંદ આવે છે, કાઇને પરસ્ત્રી સાથે આનંદ આવે છે, કાને પરિગ્રહમાં–પૌદ્ગલિક ખાબતમાં આન આવે છે, કાને રાગદ્વેષ કરવામાં મેજ આવે છે, કાઈને કલહ કરવામાં મેાજ આવે છે, કાષ્ટને નિંદા કરવાના નાદ લાગે છે, કાને રતિ અરુતિમાં મેાજ પડે છે, કાષ્ઠને ભાયાક્રૃષાવાદમાં મજા આવે છે, કાઈને મિથ્યાત્વમાં માત્ર પડે છે, કાઇને વિષયસેવનમાં તા કાષ્ટને ઈંદ્રિયને તસ કરવામાં મા આવે છે, કાત ખાવામાં મેાજ આવે છે, કાષ્ઠને પીવામાં મેસજ પડે છે, કાર્યને લૂંટવામાં મજા આવે છે, કાષ્ઠને પરધન અપહેરવામાં મા આવે છે અને કાઇને પારકા વણુ વાદ્ય ખેલવામાં મેજ પડે છે. આવી મનુષ્યની વિચિત્રતાઓ વર્તે છે, એમાં જે સારા માણસા હાય છે તે પોતાના માજના વિષયની ઉપર સામ્રાજ્ય ચલાવે છે. જાણે પાતે ધણીવી હોય તેમ માને પેાતાના પગથી દાખે છે અને શેઠ તરીકે મેાજના વિષય તરફ પોતાના હુકમ ચલાવે છે. અને મેાતની ખીક લાગતી નથી, એને પરકાયપ્રદેશના છંદ લાગે છે અને એ સર્વ વાતને પોતાના પગ નીચે લખે છે. એના મેાજ સાદ, સારા અને સમાય તેવા સારા વિષયેામાં જ હોય છે, એ જરા પણુ, ડર્યાં વમર મેાજના સારા વિષયા પર
