________________
ભવનું ભાતું વહાલસોયાં સનેહીઓને ત્યાગ કરીને, મહાભિનિષ્ક્રમણ કર્યું; કારણ કે દુનિયા એમને દુઃખથી છલકાતી દેખાઈ દુનિયા
જ્યારે દુઃખથી રિબાતી હોય ત્યારે આ કેમળ હૈયું સુખમાં કેમ વિલસી શકે ?
આ વિરલ વિભૂતિના વસમા વિયોગની વેધક વાંસળી વાગી. અને ક્ષત્રિયકુંડ ગામના ઉપવનમાં એક અજોડ કરુણ દશ્ય જાણ્યું. - આ દશ્ય આ જીવનસમર્પક વિરલ વિભૂતિની વસમી વિદાયનું હતું. આ દશ્ય અનાથ હૈયાઓની કેમળ લાગશુઓથી છલકાતું હતું. આ દશ્ય વચ્ચે હૃદયવિદારક ઘેરાં દૂસકાં અને સાચા આંસુ પણ હતાં.
હા ! આકરી વિદાય કમળતાપૂર્વક ભજવાતી હતી. આ વિદાયના દશ્યમાંથી વાત્સલ્ય અને કરુણાની ધારા ટપકતી હતી. અને આ વસમી વિદાયની વાંસળીમાંથી હૈયાને હચમચાવી મૂકે એવા કરુણ અને વેધક સૂરો વારંવાર આવી નાજુક હૈયાઓને વ્યથિત કરતા હતા.
પિતાના લઘુ બન્ધવનું આ મહાભિનિષ્ક્રમણ મોટાભાઈ નન્દિવર્ધનના વાત્સલ્ય પૂર્ણ હૈિયાને લેવી નાખતું હતું. જીવનમાં ક્ષણ માત્ર પણ છૂટે નહિ પાડનાર પિતાને લઘુ બન્ધવ આજે સદાને માટે ગૃહત્યાગ કરે છે. ખરેખર, માનવીની પ્રિય વસ્તુ જાય છે ત્યારે એના જીવનનું સર્વસ્વ જ લેતી જાય છે !
ત્રીશ વર્ષ સુધી સૌરભવાળા તરુવરની શીતળ છાયામાં
