________________
ભવનું ભાતું
મનેારમા ચપલ અને ખેાલકી હતી. એણે સંમતી માટે પેાતાની સ્વામિની સામે દૃષ્ટિ નાખી. માળાએ આંખથી જ સંમતિ આપી, એટલે મારમાએ ચાલુ કર્યું....
'
૧૧૪
‘વિદ્યાધરાના સ્વામિ જન્તુ રાજાનું નામ તેા આપે સાંભળ્યું જ હશે. એ પ્રતાપી નરરત્ન જન્તુરાજનાં આ પુત્રી છે. એમનું નામ ગંગા છે. મારાં સખી અને સ્વામિની છે. એમની પાસે જેમ અલૌકિક લાવણ્ય છે, તેવું જ વિદ્યાધન છે. જીવનની પ્રત્યેક કલામાં એમણે સાધના કરી સસિદ્ધિ મેળવી છે. એમની વિશિષ્ટતા એ છે કે જેમ લેાખંડના ટુકડાને પારસમણિના સ્પર્શ થાય તે તે સુવણુ માં ફેરવાઈ જાય છે, તેમ એમના હાથના સ'સ્પર્શી કેાઈ સામાન્ય વસ્તુને થાય છે અને તે કલાકૃતિમાં ફેરવાઈ જાય છે.’
‘કારણ કે એમનું જીવન જ એક સ`પૂર્ણ કલા છે.’ ગંગા સામે પ્રેમ અને માનભરી દૃષ્ટિ નાખતા યુવાને વાતની પૂર્તિ કરી.
સ્મિતથી જ એના ઉત્તર વાળી મનેારમાએ આગળ
ચલાવ્યું, ‘આ કલાવતી પુત્રી પાસે જન્તુરાજે એક દિવસ લગ્નની વાત મૂકી, દેશ દેશના રાજકુમારેાનાં આવેલાં માગાં એમની આગળ રજૂ કર્યાં અને આ અંગે ગંગાના મુક્ત અભિપ્રાય પૂછ્યો. મુક્ત વિચારામાં ઊછરેલી આવી તેજસ્વી પુત્રીને જે તે રાજકુમારને તેા અપાય જ નહિ. આદશ જેના પ્રાણ છે એવી આ સમથ પુત્રી આગળ સામાન્ય કુમારનાં તેા નામ પણ કેમ ઉચ્ચારાય ? એટલે શાણી પુત્રી આગળ પિતાએ હકીકતાનું જ વર્ણન કર્યું.
