________________
૧૩૪
ભવનું ભાતું
તમારા પરાક્રમી પુત્ર ગાંગેય કે
અગ્નિ આપ્યા. અને આ જે પેાતાની શક્તિની મસ્તીમાં મસ્તાના થઈ પિતા સામે યુદ્ધ કરતાં પણ ન અચકાયેા.' ખરડા પર સ્નેહાળ હાથ ફેરવતાં એણે કહ્યું: બેટા, તારા પિતાને પગે પડી તે કરેલા અપરાધની ક્ષમા માંગ.’
"
'
ગાંગેયને ઊભા કરી ઊભરાતા સ્નેહના ઊંડા ભાવથી ભેટતાં શાન્તનુએ કહ્યું : બેટા, ક્ષમા તે મારે માગવી છે, મે અમે વચન ભગ કરી ગગાના વિશ્વાસઘાત કર્યાં. એક પળમાં થયેલી આ ભૂલનું પ્રાયશ્ચિત હું આજ પચ્ચીસ વર્ષોંથી કરી રહ્યો છું. મારા એકાન્તની શૂન્યતાભરી વ્યથાને દૂર કરવા હું જંગલેામાં પશુએ પાછળ ભટકું છું. મારી હસતી આંખેા પાછળ ન કળાય તેવી મૂંગી યાતના પડી છે, તે હૃદય સિવાય કાણુ જાણે? મારું પ્રાયશ્ચિત્ત આજે પૂરું થયુ છે. મારા પ્રેમનાં અ’ગ—પિયા અને પુત્રને પામુ છું.
· ગંગા, નારી તે ઘણીએ જોઈ પણ તું અદ્ભુત છે, વચનભ’ગના વિશ્વાસઘાતથી પ્રેરાઈ ને ખીજી સ્ત્રી જીવન હારી ગઈ હાત ત્યાં તેં સર્જન કર્યું, માનવ માત્ર જેને જોઈ નમી પડે એવા ગૌરવભર્યા ગાંગેયનુ તેં તારી જીવનસાધનાથી સર્જન કર્યું".
મે' ભટકીને, આંસુ સારીને, પશુઓને સંહાર કરીને દેવ'સની પ્રક્રિયાદ્વારા મારી એકલતાને ભરી, જ્યારે તે તે પુત્રને શિક્ષણ આપી, વ્યથાનું ઉર્ધ્વીકરણ કરી, કરુણાને ગાંગેચમાં મૂર્ત કરી સર્જનદ્વારા જીવનને ભર્યું . માણસનાં માનસની
