________________
આત્મવિલેપન
૧૩૯ વ્યથા અને વિયાગના મિશ્રણમાંથી પ્રગટેલી વિષાદમય છાયા પિતા પુત્રના મુખ પર છવાઈ ગઈ
વાતાવરણમાં મૌન અને સ્તબ્ધતા હતાં. ગંગાની આંખમાં કઈ દિવ્યતેજ ચમકયું. મુખ પર પ્રસન્નતા પ્રસરી. એણે પતિની ચરણરજ લીધી અને પુત્રને આશીર્વાદ આપ્યા. પિતાના હૃદયના ટુકડા જેવા પ્રેમભીના પતિ અને પુત્રને મૂકી એ વનભણી ચાલી નીકળી.
મહારાજ શાન્તનું અને ગાંગેયની આંખમાંથી દડદડ કરતાં આંસુનાં બે મેટાં બિન્દુ સરી પડ્યાં.
એકલતાની પગદંડી પર ચાલી જતી આ મહાન નારીને જોતાં, પિતાની એકલતાથી કંટાળેલા ગગનમાં રહેલા સૂર્યને તે પળે જીવનનું દર્શન લાધ્યું: ના, પ્રેમીના સાથમાં જ મઝા છે એમ નથી. સાથી વિના એકલા જીવન જીવવામાં પણ ખમીર ભર્યું માધુર્ય રહેલું છે.
સૂર્યો પણ તે દિવસે પિતાની સાધના ભરી એકલતાને ધન્યતાથી સત્કારી.
