________________
૧૧૮
ભવનું ભાતું શાન્તનુરાજ એનું નામ હો, એ ગંગાદેવીની પ્રતિજ્ઞા પૂર્ણ કરશે અને એને જીવનસાથી થશે. એક ત્રિકાળ જ્ઞાનીને આ બોલ છે, આ ભવિષ્યવાણી કહેવા હું પોતે જ આવ્યો છું.” | સ્વરૂપ અને સુંદરતાથી ઊભરાતા આ યુવાન પ્રત્યે માનભરી દ્રષ્ટિ નાખતાં છેલ્લે મને રમાએ કહ્યું: “એ ભવિવ્યવાણીના આધારે અને આપના રૂપગુણના પ્રભાવે અમે માની લઈએ છીએ કે અમારા સામે બેઠેલા અમારા પ્રિય અતિથિ તે મહારાજા શાન્તનું પોતે જ છે.”
પ્રશંસાભરી લજજાની લાલી શાન્તનુના મુખ પર ધસી આવી. વીરેના વીર શાન્તનુના મુખ પર આ ક્ષણે એક નિર્દોષ શરમાળ કન્યાના ભાવ હતા. આ મધુર સ્વપ્નના લાભથી એના હૈયાના આનંદે દૂર દૂર સુધી પાંખે પ્રસરાવી હતી. લજજાને સંકેલી લેતાં એણે કહ્યું :
“આવું સુંદર ભાગ્ય જે મારુ હોય તે એ શાન્તનુ હું પિતે જ છું. આ તેજસ્વિની અને સામર્થ્યવતી જીવન સંગિની માટે એક વચન તે શું પણ હું મારા આ સમસ્ત જીવનને આપવા ઉત્સુક છું.
“પથ્થરની પક્ષ દેવીને પ્રસન્ન કરવા ભક્તો બલિદાન આપે છે, આ પ્રત્યક્ષ અને જીવંતદેવી આગળ હું મારું સર્વસ્વ ધરું એ કઈ વધારે કહેવાય?
અને આ સિવાય પણ જેની સાથે લાંબી જીવનયાત્રા વીતાવવી છે, એ સખીના અભિપ્રાયને સત્કારવા જેટલી ઉદારતા જેનામાં ન હોય તે લગ્ન જીવનને અધિષ્ઠાતા પણ કેમ બની શકે?”
