________________
આત્મવિલાપન
૧૨૭
પેાતે પેાતાની કલા બતાવતા, ત્યારે એ પણ ત્યાં પહેાંચી જતા અને પ્રેક્ષકાને પેાતાના અપૂર્વ પરાક્રમથી આશ્ચય મુગ્ધ કરી ધનુબૅરીઆને શરમાવી, નમાવી એ વિજયમાળ પહેરી આવતા.
અનેક કન્યાએ ગાંગેયની વીરતા પર મુગ્ધ હતી. એને અદ્ભુત દેહ કેટલીય સુકુમાર કન્યાએના હૈયામાં સ્વપ્નાં સજ્જતા, પણ તે પોતે તેા જલકમળની જેમ અલિપ્ત હતા.
રાત્રે સૂતી વખતે ગંગા પાતાના પૂર્વજોની પુણ્યકથા કહેતી, ત્યારે ગાંગેય એક બાળકની મુગ્ધતાથી એ વાતા સાંભળતા અને મનમાં ને મનમાં એવા પ્રભાવક બનવાના આદભર્યાં સ્વપ્ન રચતા.
ગાંગેય સુકુમાર છતાં સમથ હતા. માતા પાસેથી એને કોમળતા મળી હતી, તે પ્રકૃતિ મૈયા પાસેથી ખડતલપણુ મળ્યું હતું. એની પાસે માતાનું જ્ઞાન હતું, તેા ધરતીનુ વિજ્ઞાન હતું. એનામાં ક્ષત્રિયનું તેજ હતું, તે સાધુની કરુણા હતી.
નિત્યક્રમ પતાવી રાજ એ અશ્વારુઢ થઈ વનમાં પ - ટને જતા, તેમ આજ પણ એ જઈ રહ્યો હતેા. ધેાળા અશ્વ પર એ સવાર થયા હતા. એના ગારા એક પર મૂની ધાર શાભી રહી હતી. ઘાટીલા સ્નાયુથી દ્રીપતા લોખા એના આહુ હતા. લી'બુની ફાડ જેવી માટી મેાટી આંખામાં, સુંદર સ્વપ્ન રમી રહ્યાં હતાં. એના ખભા પર વિજયી ધનુષ્ય હતુ, અને પીઠ પર ખાણનુ ભાથું હતું. ઘેાડા પર ટટાર બેઠેલા જવામ ગાંગેયને પસાર થતા એઈને ગંગા ન વર્ણવી શકાય એવી આનન્દસમાધિમાં નિમગ્ન થઈ ગઈ.
