________________
૧૨૨
ભવનું ભાતું
બીજી બાજુ ગંગાની જીવન પદ્ધતિથી એ પૂર્ણ માહિતગાર હતું, એ જે પાળ બાંધશે તે અખંડ જ રહેવાની. એને ઓળંગવાનો પ્રયાસ એક ઉપહાસ જ સજે, તે એ જાણતો હતે. એના ચંચલ જીવને ક્યાંય શાન્તિ ન હતી. એ અસ્વસ્થ હતે.
એણે પોતાના જીવનને બીજી દિશામાં વાળ્યું, આ પ્રેમ મગ્નતામાં આજ સુધી એ જે મૃગયાને ભૂલી ગયો હતો, તે એને સાંભરી આવી. મન મુક્ત થયું અને શિકાર ચાલુ થયો.
એક દિવસ એ શિકારથી પાછા ફર્યો અને સેવિકાએ વધામણાં આપ્યાં દેવ! ગંગાદેવીને પ્રતાપી પુત્રની પ્રાપ્તિ થઈ છે.”
આ આનંદદાયક સમાચાર આપનાર સેવિકાને શાન્તનુએ સુવર્ણથી સત્કારી અને પુત્રપ્રાપ્તિના ગૌરવભર્યા આહૂલાદથી એ ડોલી રહ્યો.
હસ્તિનાપુરની પ્રજાએ રાજકુમારના જન્મને ઉત્સવ કર્યો. ઘરે ઘરમાં આનંદની હેલી વષી. રાજાને આનંદ એ ખા પસંદ કરતી વ.
««« જ કુનજુ સન્સ જ છીની ચંદ્રકલાની જેમ પૂર્ણતા પામવા લાગ્યા.
શિકારની વાત લંબાતી લંબાતી ગંગા પાસે આવી. એને જરા દુઃખ થયું. એણે પ્રાથના કરતાં કહ્યું, “મારા રાજ! આપતે આ વસુંધરાનું અલંકાર છે. આપનામાં એટલા બધા ગુણે છે કે આપની અર્ધાગના કહેવડાવવામાં હું ગૌરવ અનુભવું છું. ચન્દ્રના દર્શનની જેમ આપના દર્શનથી પ્રજા
