________________
૧૫૪
આશા અને ધીરજ વિલેફૉર્ટ ! તે શું વિલેફેર્ટ ઉપરને મારો ઘા નિષ્ફળ ગયો હતો? અને મારા ભાઈને ખૂની એ દુશ્મન હજુ જીવતો છે?'
કદાચ તારો ઘા તારા કોર્સિકાના લોકોની રીત પ્રમાણે ડાબી બાજ છઠ્ઠી અને સાતમી પાંસળી વચ્ચે જવાને બદલે સહેજ નીચે કે ઉપર ગયો હશે. પણ હવે એ બધી પંચાત પડતી મુકી જમનારા માણસોને ગણવા માંડ. જે, શ્રી. વિલેફૉર્ટ અને મૅડમ વિલેફૉર્ટ, એ બે; શ્રી. ડેગ્લર્સ અને મૅડમ ઑલર્સ, ચાર; શ્રી. ડિઘે અને શ્રી. મૉરેલ, છે; મેજર કેવાકેન્ટી અને તેમને સુપુત્ર એન્ડ્રિયા કેવલકેટી, આઠ...”
પણ એડ્યિા ઉપર કાઉન્ટની આંગળી વળતાં, બટુંકિયો ફરી ચીસ પાડવા ગયો. કાઉન્ટે તે આંગળી વડે જ બટુકોને ધમકાવીને એવી નજર કરી કે, તે માત્ર એટલું જ ગણગણી શકયો, ‘ એ જ બેનેડીટ, મારી ભાભીને જીવતી સળગાવી મૂકનાર; તે અહીં ક્યાંથી?'
બકિયો હવે લથડિયાં ખાતે ખાતો રસોડા તરફ વળ્યો. પાંચ મિનિટ બાદ તેણે સૌને જમવા પધારવા વિનંતી કરતાં જ કાઉટ બધાંને જમવાના ઓરડા તરફ લઈ ચાલ્યો. જમવાના ટેબલ ઉપર પૃથ્વીના ચારે ખૂણેથી સ્થળ સ્થળની પ્રસિદ્ધ વસ્તુઓ અને વાની ચીનજાપાનનાં ઉત્તમ પાત્રોમાં પીરસવામાં આવી હતી. આખા ઓરડાનો દેખાવ પરીકથાઓમાં આવતા પરીઓના મહેલ જેવો કરી મૂકવામાં આવ્યો હતો. આવી કીમતી વસ્તુઓ એકઠી કરવી અને એક ઉપનગરના નિવાસસ્થાને મહેમાનો માટેની સામાન્ય મિજબાનીને પ્રસંગે રજૂ કરવી, એ કાઉંટ જેવી અતિ ધનવાન અને અતિ મનસ્વી વ્યક્તિ માટે જ શકય કહેવાય. તથા એ માટે કાઉંટની પ્રશંસાના ધ્વનિ ચોમેર ઊઠ્યા, એ કહેવાની જરૂર નથી.
જમ્યા પછી થોડી ગપસપ કર્યા બાદ મહેમાન બીજા ઓરડાની સજાવટ જોવા માટે ઊઠયા. વિલેફૉર્ટ અને મૅડમ ડેગ્યુર્સ આ આખા વખત દરમ્યાન કોઈ વિચિત્ર ગભરાટ દાખવતાં હતાં. કાઉંટ તીરછી નજરે તે જોઈ રહ્યો હતો. પાંચ-છ દિવસ જેટલા ટૂંકા સમયમાં
