________________
૧૫૮
આશા અને ધીરજ તે માટે મારી પાસે તું પૈસા પડાવવા માગે છે, એમ જ ને? પણ એમ તે તું પણ નાસી છૂટેલો કેદી છે, એ વાત હું પણ જાણું છું!'
“પરંતુ મને તે બહાર પણ રહેવાની કશી ખાસ સગવડ નથી; એટલે સરકારી ઉતારે પાછા ફરવામાં મને કશો વાંધો નથી. પણ તને તે આ બધી મજા છોડી વહાણ ઉપર પાછા આવવાનું નહિ જ ગમે! જોકે, ત્યાં તારા કૅડરોકાકા તારા જેવા નગુણાની સંભાળ રાખવા ફરી પણ તૈયાર થશે!”
આ વાતચીત ચાલતી હતી તે દરમ્યાન એડ્યિાએ પોતાના ખીસા તરફ હાથ ચૂપકીથી લઈ જઈ એકદમ પિસ્તોલ અંદરથી બહાર ખેંચી. પણ તે પહેલાં તે કેડરોએ પોતાના ખમીસ નીચેથી એક ખુલી કટાર બહાર કાઢી.
બંને જણ હસી પડ્યા. બંનેએ પોતપોતાના હાથ પાછા હતા તેવા કરી દીધા. થોડી રક્ઝક પછી બંને દગાબાજો વચ્ચે એમ નક્કી થયું કે, એડ્યિાએ દર મહિને કૅડરોને ૨૦૦ ફૂાંક આપવા; અને તે પૅરિસમાં જ ઘર ભાડે રાખી, નિવૃત્ત થયેલા ભઠિયારા તરીકે આરામમાં રહે.
બીજે દિવસે ડમ ડેગ્યુર્સ વાયદા પ્રમાણે વિલેફૉર્ટની કચેરીએ જઈ પહોંચી. વિલેફૉર્ટે તરત પોતાના એરડાનું બારણું બંધ કરી, મૅડમના હાથ પકડીને કહ્યું, “હરમાઇન! આપણો કોઈ ભયંકર દુશ્મન જાગ્યો છે, તે આપણો ભૂતકાળ ઉખેડી, કોણ જાણે શો બદલો લેવા માગે છે, તે સમજાતું નથી. એટલા માટે જ તને મેં અહીં બોલાવી છે.'
પોતાના પહેલાંના પ્રિયતમને મુખે પોતાની કુંવારી અવસ્થાનું નામ સાંભળી મૅડમને રોમાંચ થઈ આવ્યાં. તે બોલી, “પણ મોન્ટેક્રિસ્ટોને ત્યાં જે બધું થયું, તે તો મને એક અકસ્માત જેવું જ લાગે છે. તેમાં આપણને કોઈ નુકસાન કરવા માગતું હોય એવું શું દેખાય છે?'
