Book Title: Agam 02 Sutrakrut Gujarati Translation
Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Dipratnasagar, Deepratnasagar
View full book text
________________ આગમસૂત્ર 2, અંગસૂત્ર 2 ‘સૂત્રકૃત્’ શ્રુતસ્કન્ધ-૧ અધ્યયન-૧૩ યથાતથ્ય' સૂત્ર-પપ૭ થી પ૬૦ 557- હું યથાતથ્ય, જ્ઞાનના પ્રકાર, જીવના ગુણો, સાધુનું શીલ, અસાધુનું કુશીલ, શાંતિ અને અશાંતિ અર્થાત મોક્ષ અને સંસારના સ્વરૂપને પ્રગટ કરીશ... પપ૮- દિન-રાત ઉત્તમ અનુષ્ઠાન કરનારા, તીર્થંકરોથી ધર્મ પ્રાપ્ત કરીને સમાધિમાર્ગનું સેવન ન કરનાર નિહ્નવ પોતાને શિખામણ દેનાર તીર્થંકર આદિને જ કઠોર શબ્દો કહે છે... 559- જે નિહ્નવ વિશુદ્ધ માર્ગને અહંકારથી દૂષિત કરે છે, પોતાની રૂચી અનુસાર વિપરીત અર્થ પ્રરૂપે છે, જ્ઞાનમાં શંકિત થઈ મિથ્યા બોલે છે, તે ઉત્તમ ગુણનું ભાજન બની શકતો નથી. પ૬૦- કોઈના પૂછવા પર જે ગુરુનું નામ છૂપાવે છે, તે પોતાને મોક્ષથી વંચિત કરે છે, અસાધુ છતાં પોતાને સાધુ માને છે, તે માયાવી અનંતવાર સંસારમાં ઘાતને પામે છે. સૂત્ર-પ૬૧ થી પ૬૪ 561- જે ક્રોધી છે તે અશિષ્ટ ભાષી છે, શાંત કલહને પ્રદીપ્ત કરે છે, તે પાપકર્મી છે. તે સાંકડા માર્ગે જતાં અંધની માફક દુઃખી થાય છે... 562- જે કલહકારી છે, અન્યાયભાષી છે. તે સમતા મેળવી શકતો નથી, કલહરહિત બની શક્તિ નથી. જે ગુરુની આજ્ઞાનો પાલક છે તે લજ્જા રાખે છે, એકાંત શ્રદ્ધાળુ છે, તે અમાયી છે... 563- ગુરુ શિખામણ આપે ત્યારે જે ક્રોધ ન કરે તે જ પુરુષ વિનયી, સૂક્ષ્માર્થ જોનાર, જાતિ-સંપન્ન, સમભાવી અને અમારી છે... પ૬૪- જે પરીક્ષા કર્યા વિના સ્વયંને સંયમી અને જ્ઞાની માની અભિમાન કરે કે હું તપસ્વી છું, તે બીજાને પાણીમાં પડેલ ચંદ્રના પડછાયાની જેમ નિરર્થક જ માને છે. તે અભિમાની અવિવેકી છે. સૂત્ર-પ૬પ થી પ૬૮ પ૬૫- ઉક્ત અહંકારી સાધુ એકાંત મોહવશ સંસારે ભમે છે, તે સર્વજ્ઞોક્ત માર્ગથી બહાર છે. જે સન્માનાર્થે ઉત્કર્ષ દેખાડે છે, તે જ્ઞાનહીન અબુદ્ધ છે... 566- જે બ્રાહ્મણ કે ક્ષત્રિય જાતિક છે, ઉગ્રપુત્ર કે લિચ્છવી હોય, તે દીક્ષા લઈ, પરદત્ત ભોજી થઈ, ગોત્ર મદ ન કરે... પ૬૭-તેના જાતિ કે કુળ શરણભૂત થતા નથી, સમ્યફ સેવિત જ્ઞાનાચરણ સિવાય કોઈ રક્ષક નથી. દીક્ષા લઈને પણ જે ગૃહસ્થ કર્મ સેવે છે, તે કર્મોથી છૂટવા માટે સમર્થ થતો નથી.. 568- નિષ્કિચન અને રૂક્ષજીવી ભિક્ષુ પણ જો પ્રશંસાકામી અને અહંકારી થાય, તો તે અબુદ્ધ છે, તેના બીજા ગુણો પેટ ભરવાનું સાધન માત્ર છે. તે પુનઃ પુનઃ જન્મ-મરણને પામે છે. સૂત્ર-પ૬૯ થી પ૭૨ 569- જે સાધુ ઉત્તમ રીતે બોલનાર ભાષાવિદ હોય પ્રતિભાવાન, વિશારદ, આગાઢપ્રજ્ઞ હોય, છતાં તે સુભાવિતાત્મા બીજાને પોતાની પ્રજ્ઞાથી પરાભૂત કરે છે તો તે સાધુ વિવેકી ગણાય નહિ. પ૭૦- જે સાધુ પોતાની પ્રજ્ઞાનું અભિમાન કરે છે અથવા લાભના મદથી ઉન્મત્ત થઈ તે બાલપ્રજ્ઞ બીજાની નિંદા કરે છે, તે બાળબુદ્ધિ સાધુ સમાધિ પામી શકતો નથી. પ૭૧- જે સાધુ પ્રજ્ઞા-તપ-ગોત્ર કે આજીવિકાનો મદ ન કરે તે સાધુ પંડિત છે અને સર્વશ્રેષ્ઠ છે... મુનિ દીપરત્નસાગર કૃત્ “(સૂત્રકૃત)” આગમસૂત્ર ભાવાનુવાદ Page 51
