________________
श्री शांतिनाथ चरित्र. (१५) इती. को वखते वसंत समयमा सार्थपति पुत्र दत्त पोतानी प्रनंकरा प्रियानी साये बगीचामां क्रीमा करतो हतो. एवामां नलिनकेतु ते सुंदर रूपवाली स्त्रीने जो कामदेवश्री मोह पाम्यो; तेथी तेरो राज्य अने यौवनना गर्वथी पोताना कुलशीलने सागता कलंकने नहि गणकारता ते स्त्रीर्नु हरण करयु. पगी ते राजकुमार प्रनंकराने घरमा राखी तेनी साथे विषयसुख नोगववा लाग्यो अने दत्त ते स्त्रीना वियोगथी पीमा पामवा लाग्यो. पठी को वखते दत्त तेज बगीचामां गयो तो त्यां तेरो जेमने तेज वखते केवलज्ञान नत्पन्न अचाने लीधे देवता जेमनो केवल महोत्सव करता हता एवा को मुनिने दीग, दत्त ते मुनिने वंदना करीने तेमनी आगल बेगे अने तेमनी धर्मदेशनाथी प्रतिबोध पाम्यो. पडी ते दानादि धर्मकार्य करीने मृत्यु पाम्यो अने वैताढ्य पर्वत नपर सुकच विजयने . विषे विद्याधरपति महेशविक्रमना अजितसेन नामना पुत्रपणे नत्पन्न थयो. त्यां तेने कमला नामनी स्त्री हती.
हवे नलिनकेतु पितानुं राज्य पामी प्रनंकरानी साथे गृहस्थावास नोगवतो इतो. एवामां एक दिवस ते पोताना महेलना सातमे माले गयो तो त्यां तेणे आकाशमां पांचवर्णनां वादलांदीगं. वली तेना जोतां जोतामां ते वांदसांन प्रचं वेगथी खंग खंम अश् अदृश्य अश् गयां. ते जोश जेने संवेग प्राप्त श्रयो ने एवो तेनलिनकेतु विचार करवा लाग्यो के, "अहो! आ वादलानी पेठे सं. सारनीझ्यादि सर्व वस्तु अनित्यदेखायले.वली अज्ञानथी मूढ एवा में क्षणमात्रना सुखने माटे परस्त्रीनुं हरण करी बहु पाप बांध्यु , माटे चारित्र लइ तप नियम रूप जलथी पापने धोइ नांखीने हुँ निर्मल थावं.” आ प्रमाणे विचार करी तेणे पुत्रने राज्य सोपीने देमंकर प्रनुनी पासे चारित्र लीधुं. अनुक्रमे शुः चारित्र पालवाथी केवलज्ञान मेलवीने कर्मना मेलने धोइ नाखी ते प. वित्र बुध्विालो नलिनकेतु मोद पाम्यो. प्रनंकरा पण सुव्रता नामनी साध्वी पासे चांशयण नामर्नु पवित्र तप करी अने अनुक्रमे आयुष्यनो कय श्रये मृत्यु पामीने आ त्हारी शांतिमती नामनी पुत्री थ . आ अजितसेन वि. द्याधर त्हारी पुत्रीनो पूर्व नवनो पति ने. पूर्व नवना स्नेदयी मोद पामेलो ते आ त्हारी पुत्रीने विद्या साधती जो आकाशमां लश् गयो हतो. हे पवनवेग ! हे शांतिमती ! तमे बन्ने जणा एना नपर निरर्थक कोप न करो."वज्जा
