________________
(२२४) ऋषिमंमलदत्ति-पूर्वाई, गेमाववा माटे रावणना पुत्र तरफ प्रयाण करयुं. ते वखते पोतानी तर नतावले आवता विन्नीषणने जो रावणपुत्रो विचारवा लाग्या. “जो के में त्रुना पदमां गयेलो विन्नीषण अमारी साथे युद्ध करवा आवे , तो पण म्है टा कुलीन एवा अमारे ते पूज्यनी साथे शी रीते युक्ष करवू ? माटे हवा आपणे यु मार्गथी निवृत्ति पामतुं अने आ शत्रुन पण मृत्यु पामशे. वली प्रत्यारे काको अत्यंत रुष्ट थयेला , माटे आपणे जता रहीए.” आम विचार करी जेटलामां ते बन्ने जणा युथी निवृत्ति पाम्या तेटलामां विन्नीषण, नामंमल तथा सुग्रीवनी पासे आवी पहोच्यो. राम पण तुरत त्यां आव्या. नागपासना बंधनश्री पीमा पामता ते बनेने जो राम लक्ष्मण बहु खेद पाम्या. पठी जेणे पूर्वे वरदान प्राप्यु हतुं ते त्रण नेत्रवाला सुपर्ण (गरुम) देवर्नु रामे स्मरण करघु; तेथी ते देवताए तत्काल त्यां आवीने शत्रुन्ने त्रास करनारी मृ. गेश्नाद नामनी अपूर्व विद्या तथा हलमुशल रामने आप्यां. वली तेणे लक्ष्मः पने पण विद्युन्मुख नामनी म्होटी गदा, गरुमयुक्त ध्वजावालो शस्त्रथी पूर्ण एवो दिव्यरथ, गारुमी विद्या अने देदिप्यमान एवां दिव्य शस्त्रो आप्यां. पी ते देव राम लक्ष्मणनां चित्तने प्रसन्न करी पोते संतुष्ट थयो तो पोताने स्थानके गयो. वली लक्ष्मणने देवताए,आपेला रथनी ध्वजा नपर रहेला गरुमनी दृष्टि मात्रथी कणमात्रमा सुग्रीव तथा नामंझलना तुटी गयेला नागपास बधनथी श्री रामनी सेनाने विष जय जय शब्द थवा लाग्यो, पठी जाणे बन्ने सैन्यना सुनटोने विश्रांती आपवा माटेज होयनी ! एम सूर्य अस्त थयो एटले वन्ने सैन्य पोतपोताने स्थाने जश्पोतपोतानासुन्नटोने नपचार करवा लाग्या.
पठी प्रनाते फरी जाणे वन्ने सेन्यनी यु-क्रीमा जोवाने माटेज होयनी। एम सूर्य उदय पाम्यो एटले वली बन्ने सैन्यनुं दारुण युः चाल्यु. आ वखते ते महा रणसंग्राममां अग्रेसर एवा सुग्रीव अने नामंगल विगेरे मुख्य नुपतियोथी राक्षसोनुं सर्व सैन्य कणमात्रमा नाशी गपुं. कारण के, विजय तो पायवाननोज होय . पोतानी सेनानो नंग जो अत्यंत आकुल थयेलो. सन रेला दिव्य आयुःवालो अने शत्रुनो वध करवा माटे बहु स्पृहा करनारो रावण रणमिमा श्रव्यो. ते वखते काल समान आकृतिवाला रावणना सन्मुख न २ नो रही यु करे एवो को समर्थ सुन्नट रामना सैन्यने विषे नहोतो. पोता
