________________
(२७५) ऋषिममलरत्ति-पूर्वाई. तेमने मननी शुद्धियी लोकमां प्रमाणरूप एq अवधि ज्ञान नत्पन्न थयु: पलीतेमणे नुपयोग दइने जोयुं तो लक्ष्मणर्नु मृत्यु कोश बे देवतानथी थयेटुं जाएयु. वली असंख्य एवी गाढ वेदनानथी पूर्ण चोथी नरकने विषे पोताना प्रति-, कुल कर्मश्री लक्ष्मणने पमेला जाणी राम पोताना मनमां विचार करवा ला. ग्या. " हा लक्ष्मण ! सो वर्ष बाल्यपणामां, त्रणसें वर्ष मंमलिकपणामां, चालीश वर्ष दिग्विजयमां तथा अगीयार हजार पांचसो ने साठ वर्ष राज्य करवा-'मां एम सघर्बु मली बार हजार वर्षरुप आपनुं सर्व आयुष्य निष्फल गयुं ? अहो ! तमे निर्दय मनवाला यश् नत्कृष्ट संग्राम करवावमे संसारना थोमा सु. खने माटे असंख्य कुःखोने एकगं कस्यां ." आवी रीते विचार करता राम सर्व जीवोने विष समत्व नाव धारण करीने संवर नावधी पूर्ण थई अखंमित वैराग्यश्री शांत चित्तवाला थया.
पठी एक दिवस राम, रथस्थल नामना पुरप्रत्ये गया, त्यां त्रण गुप्ति तथा पांच समिति युक्त निष्क्रोधी एवा ते, उन्ना पारणे आहारने माटे गृहस्थोनां घरने विषे फरता हता. आवा रूपलावण्यना महा समुझ मुनीश्वरने आवेला जो अत्यंत हर्ष पामेला स्त्री पुरुषो हाथमां अनेक प्रकारनां दिव्य लोजनो लय तेमने वहोराववा दोमया; परंतु ते वखते तेमणे “ हुँ त्याग कस्या विनानी निदा नहि गृहण करूं." एवो अन्निग्रह सीधेलो हतो. पठी लोकोए मिष्टान्नना ढगलान तेमने अर्पण कस्या; परंतु तेमांथी तेमणे थोडं पण ली) नहि. अनुक्रमे महामुनि राम, पृथ्वी नपर विहार करता करता पोताना घरप्रत्ये आव्या. त्यां तेमणे हर्षित थयेला प्रतिनंदी राजाए त्यजी दिधेला आहारवमें प्रतिलाच्या. ते वखते देवतानए दिव्य वाजींत्रोना शब्दपूर्वक सुवर्णवृष्टि विगेरे पंच दिव्यो प्रगट कस्यां. मुनि पण महा ध्यान करवा माटे फरीथी मनुष्य रहित वनने विपे चाल्या गया. अहिं तेमणे एवो निश्चय कस्यो के, "हुँ। नगरमा जानं, तेथी लोकोने क्लेश थाय ; माटे हवे म्हारे नगरमां जq नदिश्रने तप पूर्ण श्रये अहिं आवेला कोइ पण मनुष्यो पासेथी निदोष आदार ग्रहण करवो." श्राम धारी अत्यंत जितेंख्यि अने शांत मनवाला रामे बनने विषे निवास कस्यो तया पर अश्रवा मासने यंते पारपुं करवा मांमचं.
एक दिवम अश्थे हरण करेलो प्रतिनंदि राजा नचिंतो ने वनमा प्रावी