Adinath Charitra

Publisher: ZZZ Unknown

Page 481

पांमव चरित्र. (४५) पोताना नुजश्री गंगाने नतरी अहिं आवशे." आम धारी तेनए होमी पाठी मोकली नहि. बहु वखत अयो पण होमी भावी नहि; तेथी "शुं पांमवोने कं विघ्न तो नहि थयुं होय ?" एवा विचारथी आकुलव्याकुल श्रयेला कृष्ण जुजबलथी गंगाने तरता तरता मध्ये पाव्या, तेटलामां तेमना नाग्यश्रीज त्यां एक टेकरी आवी. योमीवार विश्राम लश्पगे गंगाने तरी जेटलामा सामे पार प, होज्या तेटलामांतेमणे पांमबोनेकुशल दीग. पोहर्षपामेला कृष्णे तेमने पूज्यु 'के, हे बांधवो! तमे आ होमी म्हारा माटे केमनमोकली?" पांमवोए हसीने कडं. “ अमे तमारा बलनी परीक्षा करवा माटे ते होमी न मोकली." पांमवानां आवां वचन सांजली बहु क्रोध पामेला कृष्णे कयुं. “अरे ! पद्मोत्तर राजाना नयथी नासी गयेला तमोए शुं त्यांज म्हारी परीक्षा नहोती करी? हवे तमारे म्हारा देशमा रहेवू नहि अने हुं तमारूं मुख नहि जोनं. " एम कही बहु कोपथी पांमवोना रोने नागी नाखी कृष्ण पोतानी धारका नगरीप्रत्ये चाल्या गया.
पनी बहु खेद पामेला पांमको परस्पर विचार करवा लाग्या के, “प्रापणने धिक्कार छे ! जे आपणे आq अहित कार्य विचारयु. अत्यंत रोष पामेला कृष्णे आपराने पोतानी आझायी अर्थात् पोतानी आज्ञा वर्त्तती होय टेटला देशमाथी बहार काढ्या . तो दवे श्रापणे क्यां जq ? कारण के, अही (नरत क्षेत्रमा तो तेमनी आज्ञा वर्ने बे. सर्व यादवोने आपणी माता कुंती मान्य ने, माटे कृष्णने शांत करवा माटे तेमने मोकलीए. कडं ले के-पूज्यनु वचन दरिने पण मान्य होय .” पठी त्यां पोतानी माता कुंतीने बोलावी अने पोतानां कार्यनी वात करीने कृष्ण पासे मोकली. कुंती पण थोमा दि वसमां श्री कृष्ण पासे जर पदोची. नमस्कार, आसन नपर बेसार अने दिव्यन्नाव इत्यादिकथी कृष्णे बहु सत्कार करीने पनी पूज्यु के, “हे फो! तमे नचिंतां शा कारणे आव्यां गे?" कुंतीये कह्यु. “हे वत्स गोविंद ? बंधुरूप पांमवोने विषे क्यारे पण अहित नहि श्छनारा तमने तेमना नपर मनुष्योथी असह्य एवो बहु कोप शा माटे थयो ?" कृष्णे कडं. "हे माता ! मने आपना - पुत्रोने विषे शुं अहित होय ? परंतु एमरोज म्हारा नपर वहु यो कस्या ले तेज मने विरुप लागे जे अने तेज कारणथी में तेमने म्हारी आज्ञा वर्तती हो