Adinath Charitra

Publisher: ZZZ Unknown

Page 477

पांमव चरित्र. (७१) रूपवाली पदी लावी आपवानी याचना करी. देवे कां. "अरे मूढ ! तुं ए महासतीने अहि म्हारावमेशा माटे तेमावे ? निश्चे देव अने दानवो तेना शीलव्रतने खंमन करवा समर्थ नथी. तो पठी हे नूमीनाथ! एक कीमाना सरखो तुं तोशा लेखामां ? माटे तुं तेनी आशा त्यजी दे.” देवताए आम कह्या उतां पण बहु रागने लीधे मूर्खपणाथी राजाए मान्युं नहि, त्यारे वचनश्री बंधायेला देवताए तत्काल झैपदीने त्यां आएगी. सर्व स्त्रीयोनां रूप गर्वने नाश करवामां समर्थ एवी पदीने जोश पोतानी कार्यसिदिमानतो एवो ते पद्मोत्तर राजा बहु हर्ष पामवा लाग्यो.
दवे अहिं सवारे पांमवो पोतानां घरमा क्षेपदीने न देखवायी बहु श्राकुलव्याकुल यया उता देशोमां सर्व स्थानके शोध करवा लाग्या. तेनए गाम, नगर, अरण्य, महोटा वन, पर्वत, नदी अने गुफा-मां शोध करी; परंतु कल्पवेलनी पेठे क्यांश पदीने दीठी नहि. पठी अति दु:खथी आकुलव्याकुल मनवाला ते सौ नेगा थ परस्पर विचार करवा लाग्या के, “आपणे नथी जाणता जे आपणी प्रियाने को देव अथवा विद्याधरे हरण करी ? सर्व शक्तिमंत एवा यादवपति श्री कृष्ण विना झेपदीनी शुहिमलवी मुश्कल , माटे चालो आपणे तेमनी पासे जइए.” आम विचार करीने अत्यंत खेद धरता पांडवो कृष्णनी पासे गया. कृष्णे पण ग्लानि पामेला ते पांमवोने जोक्ने कडं. "लोकोत्तर बलसमूहने धारण करनारा तमने को शत्रु परान्नव पमामी शके तेम तो नयी, उतां तमने आवमी शी चिंता ने के, जेथी तमे आवा निस्तेज देखा गे.?" पली स्त्रीनां दरणथी बहु खळा पामेला अने नम्र मुखवाला पांवोये तेमनी आगल पदीनां दरणनी वात कही. कह्यु के-मननी वात कह्यापी कार्यनी लिहि थाय . पांमवोनां मुखथी झेपदीनुं हरण सांजली अत्यंत खेद पामेला श्री कृष्ण जेटलामां पोतानां मनमां विचार करे नेतेटलामां त्यां नारदमुनि श्रावी पहोच्या. चिंतातुरपणाथी नयी जाण्यु पोतार्नु आगमन जेमणे एवा श्री कृष्णने नारद ऋषिये कह्यु के, “हे पुण्यवंत! तेमने एवीशी महा चिंता ठे?” कृष्णे कडं. “हे मुनीश्वर ! तमे अस्खलित गतिने लीधे विश्वमां चारे तरफ ब्रमण करो गे; माटे तमे को स्थानके पदीने दी। ने?" नारदे कहूं. “ में बीजा हीपना नरतक्षेत्रमा अमरकंका नगरीने विषे