Book Title: Aatmkathao
Author(s): Muktichandravijay, Munichandravijay
Publisher: Shantijin Aradhak Mandal Manfara

View full book text
Previous | Next

Page 206
________________ વિરોધી વાતો આવે છે.' દેવબોધિએ જોયું ઃ આમાં ફાવટ આવે તેમ નથી એટલે તેમણે ફરી ચમત્કારોનું ચક્કર ચલાવ્યું. તેમની પાસે ઇન્દ્રજાળની શક્તિ તો હતી જ. તેમણે કહ્યું ઃ રાજન્ ! હમણાં જ હું તમારી સમક્ષ બ્રહ્મા, વિષ્ણુ અને મહાદેવને હાજર કરું છું. મૂળરાજથી માંડીને તારા બધા પૂર્વજોને પણ હાજર કરું છું. તેઓ તને કહેશે તે તો માનીશ ને ? ઢીમ... ઢામ... ઢીમ... ઢામ... ઢીમ... ઢામ... નગારાં વાગવા માંડ્યાં અને તે સાથે બ્રહ્મા પ્રગટ થયા. ચાર મુખ ! સફેદ દાઢી ! વૃદ્ધ શરીર ! શાસ્ત્રોમાં વર્ણવેલા આ જ બ્રહ્મા ! એવું જોનારને લાગ્યા વિના રહે નહિ. તેમણે કહ્યું : હે કુમારપાળ ! વેદો અપૌરુષેય છે. તેને જે માને તે આસ્તિક. જૈનો વેદોને નથી માનતા માટે તેઓ નાસ્તિક છે. માટે તું જૈન ધર્મ તરફનું આકર્ષણ છોડી વેદોના શરણે આવ, એમાં જ તારું કલ્યાણ છે.' આટલું કહીને બ્રહ્મા અર્દશ્ય થયા. ફરી નગારાં વાગ્યાં અને વિષ્ણુ આવ્યા. તેમણે પણ તે જ કહ્યું. મહાદેવજી આવ્યા. તેમણે પણ આ જ વાત કહી. મારું મન ચક્કર-ચક્કર ફરવા માંડ્યું ? હું આ શું જોઇ રહ્યો છું ? સ્વપ્ન કે સત્ય ? મેં મારી જાતને ચુંટી ખણી. મને ખાતરી થઇ ! આ સ્વપ્ન નહિ, સત્ય છે. ઢામ... ઢીમ... ઢામ... ઢીમ... ફરીથી ઢોલ વાગ્યા. મારા પૂર્વજ મૂળરાજ વગેરે એક પછી એક આવવા માંડ્યા. બધા એક જ વાત કરવા માંડ્યા : જૈન ધર્મ તરફનું આકર્ષણ છોડ અને આપણો બાપ-દાદાથી ચાલ્યો આવતો શૈવ ધર્મ સ્વીકાર. છેલ્લે-છેલ્લે તો મારા દાદા દેવપ્રસાદ આવ્યા અને પછી મારા પિતા ત્રિભુવનપાળ પણ આવ્યા અને કહેવા લાગ્યા : બેટા ! તેં આ શું માંડ્યું છે ? આપણો પંરપરાથી ચાલ્યો આવતો ધર્મ છોડીને તું બીજે જાય છે ? તને વિચાર નથી આવતો કાંઇ ? ગીતાનું પેલું વાક્ય ભૂલી ગયો : “સ્વધર્મે निधनं श्रेयः परधर्मो भयावहः । 7 મારા પિતાજી પ્રત્યક્ષ આવીને કહેતા હોય તો શી રીતે આનાકાની થાય ? મેં તેઓની વાત સ્વીકારી. દેવબોધિને મેં કહ્યું : “હું વેદોને આત્મ કથાઓ • ૪૧૦ સ્વીકારીશ અને બાપદાદાથી ચાલ્યા આવતા શૈવધર્મમાં સ્થિર રહીશ.” દેવબોધિને સંતોષ થયો : ચલો, આપણી બાજી સફળ થઇ. તે દિવસે મને સતત એ ચમત્કારના દૃશ્યો જ યાદ આવતા રહ્યા. હું એ જ વિચારોમાં ગુલતાન બન્યો. સાંજે મારી પાસે ઉદાયન મંત્રીના પુત્ર બાહડશા આવ્યા ત્યારે મેં બધી જ વાત કરી અને કહ્યું : ‘હું વેદને નહિ છોડું. મારા પરાપૂર્વથી ચાલ્યા આવતા શૈવધર્મમાં સ્થિર રહીશ.' બાહડશા કશું ન બોલ્યા : મારું બધું સાંભળતા જ રહ્યા, સાંભળતા જ રહ્યા. એટલે મેં પૂછ્યું : મારા ગુરુદેવ શ્રી હેમચન્દ્રસૂરિજી પાસે આવા કોઇ ચમત્કાર છે ? મારું આ વાક્ય સાંભળતા જ બાહડની આંખોમાં તેજ આવ્યું. હું એના ચહેરા પરથી વાંચી શક્યો કે - મારા ગુરુદેવ'નો વાક્ય પ્રયોગ એને ખૂબ જ ગમ્યો છે. બાહડ મંત્રીએ મને બીજે દિવસે વ્યાખ્યાનમાં આવવાનું જણાવ્યું. હું ગયો. ત્યાં મેં શું જોયું ? આચાર્યશ્રી ઉપરાઉપરી ગોઠવેલી સાતમી પાટ પર બેસી પ્રવચન આપી રહ્યા હતા. હું પહોંચ્યો ત્યાં જ બે સાધુઓ નીચેની પાટો ખસેડવા માંડ્યા. છ યે પાટ નીચેથી નીકળી ગઇ. સાતમી એક જ પાટ આકાશમાં અદ્ધર લટકી રહી હતી ને તેના પર બેસીને સૂરિજી પ્રવચન ફરમાવી રહ્યા હતા. મારા આશ્ચર્યનો પાર ન રહ્યો. ક્યાં આ આચાર્યશ્રી ? ને ક્યાં પેલા દેવબોધિ ? દેવબોધિ તો પાલખીમાં હતા એને ઉઠાવનારા ચાર છોકરા હતા. જ્યારે અહીં તો આકાશમાં પાટ નિરાધાર રહેલી છે. પાલખીમાં પેલા દેવબોધિ પ્રાણાયામ દ્વારા શ્વાસ રોકીને મૌનપૂર્વક બેઠા હતા. જ્યારે આ આચાર્યશ્રી તો પ્રાણાયામની વાત જવા દો, પણ વ્યાખ્યાન આપી રહ્યા છે. શ્વાસ રોકીને શરીર હળવું બનાવ્યા પછી પાલખીમાં બેસવું એમાં કઇ મોટી વાત છે ? પણ અહીં તો એવા કોઇ જ હઠયોગના પ્રયોગ દેખાતા નથી. અહીં તો સહજયોગ છે. વળી મારા ગુરુદેવમાં ગંભીરતા પણ કેટલી છે ? અત્યાર સુધી મને ક્યારેય પોતાની આવી શક્તિ બતાવી નથી. જરૂર પડે ત્યારે જ સામાન્ય શક્તિ બતાવી છે. જ્યારે દેવબોધિ તો પ્રથમ મુલાકાતે જ ચમત્કાર બતાવીને હું કુમારપાળ – ૪૧૧

Loading...

Page Navigation
1 ... 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273