Vijayanand abhyudayam Mahakavyam athwa Atmaramji charitam

Author(s): Hiralal Hansraj
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha

Page 353

३४२
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।।
તે સમયે ચંદ્રનાં કિરણો પણ નાશ કરેલ છે તાપ જેઓએ એવા
થયા થકા મુનિરાજની સેના પર પડવા લાગ્યાં, પણ આશ્ચર્યની વાત છે કે, તે જ કિરણો ઘણા કાળ સુધી મોહરાજાના લશ્કરીઓના સમૂહને સૂર્યનાં કિરણોની પેઠે ખરેખર ખેદ દેવા લાગ્યાં.
नक्षत्रवारमिषतोऽथ तमःसमूह |
स्तूर्णं स्वकीयसुहृदः परिभाव्य चित्ते ॥
शत्रोः पराभवमयं गलदश्रुवारो ।
मोहस्य शोकभरतो ननु किं रुरोद ।। ७१ ॥
॥
હવે આ અંધકારનો સમૂહ પોતાના મિત્ર એવા મોહરાજાના શત્રુથી થએલા પરાભવને હૃદયમાં ધારીને તુરત શોકના સમૂહથી નક્ષત્રોના સમૂહના મિષથી ગળતા અશ્રુઓવાળા થયો થકો શું રુદન કરવા લાગ્યો?
जाते प्रभात इह भानुभिरेष भानुः ।
स्वीयैः शरैरिव निजारितमः समूहम् ॥
दीर्णत्वमेव नयनुग्रकरो रथस्थो ।
राजेव खेहि स बभौ रणभूमिभागे । । ७२ ॥
અહીં પ્રભાત થાતે છતે તે ભયંકર કિરણોવાળો તથા રથમાં બેઠેલો એવો આ સૂર્ય, રાજા જેમ રણભૂમિ પર તેમ, પોતાનાં બાણો સરખાં કિરણોથી પોતાના શત્રુરૂપ એવા અંધકારના સમૂહને નાશ કરતો થકો ખરેખર આકાશમાં શોભવા લાગ્યો. सेनाद्वयस्य भटसंहतयः समेता ।
वेला इवोदकनिधिद्वयसंभवाश्च ॥
कुंतासिबाणसमुदायतरंगयुक्ता ।
स्तीरंव संगरमुखं ध्वनिपूरिताशाः ।। ७३ ॥
બે સમુદ્રોથી ઉત્પન્ન થએલી વેલાઓ જેમ કાંઠા પર તેમ,