________________
શું કરવું અને શું કહેવું તે બરાબર સમજાવી દીધું. બીજે દિવસથી ચાલુ થયું.
તેજપાલ બપોરે જમી પરવારીને દુકાને જાય. જેવા દુકાન જઈને થડે બેસે કે મુંજાલ પૂછે “તાજું જમ્યા કે વાસી? ગરમ રસોઈ ખાવા મળે છે કે ઠંડી રસોઈથી ચલાવી લો છો ?” તેજપાલનો મિજાજ આમે ગરમ. અને એમાંય આવો બેવજૂદનો સવાલ સાંભળીને તો એ ઊકળી ઊઠે. પણ અંગત મુનીમ છે એમ કરીને મન મનાવી લે. જવાબ આપી દે કે “ગરમ ખાધું અને વાત પતાવે. પણ રોજ રોજ આ ચાલ્યું અને એક દિવસ એમના મોઢામાંથી કથોનાં વેણ નીકળી ગયાં કે “સાવ ઢોર જેવો છે”. સામો મુંજાલ પણ ગાંજ્યો જાય એમ નહોતો. એણે તો તરત જ રોકડું પરખાવ્યું કે “દયારે પવિષ્યતિ” “આપણા બેમાંથી એક જણ તો હશે જ”. અને તેજપાલ ચમક્યા. એમને થયું કે આ મુનીમ વગર કારણે આવી વાત ન કરે, કશુંક રહસ્ય હશે. અને એમણે મુનીમને પૂછ્યું કે “ભાઈ ! વાત શું છે?”. મુંજાલે સમજાવ્યું કે “ગયા ભવમાં પુણ્ય કર્યું હશે તે આ ભવે ભોગવો છો. પણ નવું કશું પુણ્ય ઉપાર્જન કરતાં નથી. એટલે મેં કહ્યું કે વાસી ખાવ છો, તાજું નહિ.” તેજપાલ કહે કે “આ તું નથી કહેતો, કોઈકે તને શીખવાડ્યું લાગે છે”. અને મુંજાલ એમને શ્રીવિજયસેનસૂરિજી પાસે લઈ ગયો. તમે નહીં માનો પણ હકીકત છે કે આચાર્યશ્રીએ તેજપાલને આખું ઉપાસકદશાંગ આગમ સંભળાવ્યું - સમજાવ્યું અને તેજપાલને વ્રતધારી શ્રાવક બનાવ્યા.
અને પછી તો શ્રીવિજયસેનસૂરિજી મહારાજ વખતોવખત બંને ભાઈઓને પ્રેરણા કરતાં રહેતા. ધર્મમાર્ગમાં, આત્મકલ્યાણમાં
14 .
