________________
“સાહેબ! વિનંતિ સ્વીકારો. આપની નિશ્રામાં સંઘ પ્રયાણ
કરશે.”
“વસ્તુપાલ! અમે તમારા માતૃપક્ષે ગુરુ છીએ. તમારા કુલગુરુ તો વિજયસેનસૂરિ છે. ઉદયપ્રભસૂરિ જેવા સમર્થ શિષ્યો એમની પાસે છે. એમને પધરાવો. સંઘ એમની નિશ્રામાં નીકળે એમાં જ ઔચિત્ય છે.”
પણ અમે પ્રતિક્રમણનાં સૂત્રો તમારી પાસે ભણ્યા. કર્મગ્રંથો તમારી પાસે શીખ્યા. વ્યાકરણ-સાહિત્ય અને તમે શીખવાડ્યું. તો તમે અમારા ગુરુ ન ગણાઓ?”
“મંત્રીશ્વર! શ્રાવક ભણવા ઇચ્છતો હોય અને યોગ્ય લાગે તો ભણાવવાની અમારી ફરજ છે. તમને ભણાવીને અમે કોઈ વશેકાઈ નથી કરી.”
“પણ સાહેબ! અમે શ્રીવિજયસેનસૂરિજી મહારાજની જેમ આપને પણ અમારા ગુરુ ગણીએ છીએ, તો પછી આપની નિશ્રામાં સંઘ કાઢીએ તો શો વાંધો ?”
ન બોલાય મંત્રીશ્વર! એમ ન કહેવાય. નોકપિશાપ્રવેશપ્રા . આ રીતે તો લોભ માથે ચડી બેસે. સાધુથી આવી અનુચિત પ્રવૃત્તિ કરાય જ નહિ. ભલે સંઘ થોડો મોડો નીકળે, પણ વિજયસેનસૂરિ રાજસ્થાનમાં વિચરે છે. એમને બોલાવો અને એમની નિશ્રામાં સંઘયાત્રા કરો.”
ભલે ગુરુદેવ! આપની ઈચ્છા મુજબ જ થશે. હું વિજયસેનસૂરિ ભગવંતને વિનંતિ કરીને પધરાવીશ. એ પણ સંઘમાં નિશ્રા પ્રદાન કરશે. પરંતુ સંઘપ્રયાણનો મુખ્ય વિધિ તો આપની નિશ્રામાં જ થશે.”
