Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 15

सुपासनाह-चरिअम्मिअह राया भणइ सयावि मज्झ दमइ मणम्मि एसत्थो । नवरं इहभवसंचिंतणाइसज्झो न होइ फुडं ॥९१॥ किंतु पिए ! पुन्वभवाणुचिन्नेहि सिज्झए नूणं । ताई विहियाइं न हु होज्ज, तेण न हु संतई अम्ह ॥९२॥ ता पिययमे ! विसायं मुंचसु इण्हि कुणेसु सविसेसं । कुलदेवयाइ पूर्य इत्थ सुओयाइयं च तहा ॥९३॥ इय सोऊणं अंतोफुरंतदररोसकंपिरहराए । संगामसूरनरवइसमुहं देवीए भणियमिमं ॥९४॥ पिययम ! पुन्वाइटें सव्वंपि सवित्थरं मए विहियं । भत्तिभरणिभराए तहाविन समीहियं सिद्धं ॥९॥ किंच, सुहसझं चियकजं किज्जइमहिलाहिं नूण लोयम्मि । दुस्सझं पुण कर्ज कुणंतिपुरिसाण भुयदंडा ॥१६॥ जेणं साहससहिया गणंति ते गिरिवरंपि गिरिकप्पं । भुयगाहिवपि रज्जुपायालंपि हु बिलायारं ॥९७॥ ता तुब्भिच्चिय इह उज्जमंतु इय निसुणिऊण से वयणं । किंकायव्वविमूढो जा चिट्ठइ नरवरो तत्थ ॥९८॥ ताव सहसत्तिपिच्छइ उज्जोयं कोवभवणमज्झम्मि । विम्हयवसेण तो चउदिसिंपिसो पेसए दिहिं ॥१९॥ पेच्छइ य लुलंतमहंतरयणमयकुंडलिल्लगंडयलं । दारेणं पविसंतं सुरजुयलं दिव्वकंतिल्लं ॥१०॥ तं दट्टैण तहाविहचिंधेहिं जाणिऊण देवत्ति । राया विम्हियहियओ अब्भुट्ठाणाइयं कुणइ ॥१०१॥ भणइ य के तुब्भे एत्थ आगया केण वाविकज्जेण?।इयतुम्ह चरियपीऊसपाणपउणा इमे सवणा॥१०२॥ अह तम्मज्झा एगो देवो जंपइ सुणेसु नरनाह ! । सोहम्मे अम्हे दोवि इंदसामाणिया देवा ॥१०॥ अथ राजा भणति सदापि मम दावयति मन एषोऽर्थः । नवरमिहभवसंचिन्तनादिसाध्यो न भवति स्फुटम् ॥९१॥ किन्तु प्रिये! पूर्वभवानुचीर्णपुण्यैः सिध्यति नूनम् । तानि विहितानि न खलु भवेयुः, तेन न संततिरावयोः॥९२॥ तस्मात् प्रियतमे ! विषादं मुञ्चेदानी कुरुष्व सविशेषम् । कुलदेवतायाः पूजामत्र सुतोपयाचितं च तथा ॥१३॥ इति श्रुत्वाऽन्तःस्फुरदीषद्रोषकम्पनशीलाधरया । संग्रामशूरनरपतिसंमुखं देव्या भणितमिदम् ॥९॥ प्रियतम ! पूर्वादिष्टं सर्वमपि सविस्तरं मया विहितम् । भक्तिभरनिर्भरया तथापि न समीहितं सिद्धम् ॥९॥ किञ्च, सुखसाध्यमेव कार्य क्रियते महिलाभिनं लोके । दुःसाधं पुनः कार्यं कुर्वन्ति पुरुषाणां भुजदण्डाः ॥९॥ येन साहससहिता गणयन्ति ते गिरिवरमपि गिरिकल्पम् । भुजगाधिपमपि रज्जूं पातालमपि हि बिलाकारम् ॥९॥ तस्माद् यूयमेवेहोद्यच्छतेति श्रुत्वा तस्या वचनम् । किंकर्तव्यविमूढो यावत्तिष्ठति नरवरस्तत्र ॥९८॥ तावत् सहसेति पश्यति उद्योतं कोपभवनमध्ये । विस्मयवशेन ततश्चतुर्दिक्ष्वपि स प्रेषयति दृष्टिम् ।।९९॥ पश्यति च लोलन्महारत्नमयकुण्डलितगण्डतलम् । द्वारण प्रविशत् सुरयुगलं दिव्यकान्तिकम् ॥१०॥ तद् दृष्ट्वा तथाविधचिह्नात्वा देवाविति । राजा विस्मितहृदयोऽभ्युत्थानादिकं करोति ॥१० १॥ भणति च को युवामत्रागतौ केनं वापि कार्येण ? । इति युवयोश्चरितपीयूषपानप्रगुणाविमौ श्रवणौ ॥१०२॥ अथ तन्मध्यादेको देवो जल्पति शृणु नरनाथ ! । सौधर्म आवां द्वावपीन्द्रसामानिकौ देवौ ॥१०३॥
१ ग. ओआइ° । २°यारं°१३ ख. ग. तुम्मेचि ।