________________
वैराग्य सार अने उपदेश रहस्य.
(૧) જે પરાઈ નિદા-વિકથા કરવામાં મૂગો છે, પરસ્ત્રીનું મુખ જોવામાં આંધળો છે, અને પરાયું ધન હરવામાં પાંગળ, છે, તે મહાપુરૂષજ જગમાં જયવતે વર્તે છે, પરનિદા, પરસ્ત્રીમાં રતિ અને પરદ્રવ્ય હરણ મહા નિઘ છે.
(૨) જે આકેશ ભરેલાં વચનથી દૂભાતું નથી અને ખુબ શામતથી ખુશી થઈ જતું નથી, જે દુર્ગન્ધથી દુગછા કરતે નથી, અને ખુશબોથી રાજી થઈ જતો નથી, જે સ્ત્રીના રૂપમાં રતિ ધારતો નથી અને મૃતધાનથી સૂગ લાવતે નથી, એ સમભાવી ઉદાસી ગીશ્વરજ સર્વત્ર સુખ સમાધિમાં રહે છે.
(૩) જેને શત્રુ અને મિત્ર બંને સમાન છે. જેને ભેગની લાલસા તૂટી ગઈ છે, અને તપશ્ચર્યામાં જેને ખેદ થતું નથી, જેને પથ્થર અને સુવર્ણ (રત્નાદિક) બંને સમાન છે. એવા શુદ્ધ હૃદયવાળા સમભાવી ભેગીજને જ ખરા ગધારી છે
(૪) કુરંગની જેવા ચંચળ નેત્રવાળી અને કાળા નાગની જેવા કુટિલ કેશને ધારવાવાળી કામિનીના રાગ પાશમાં જે નથી પડી જાતા તેજ ખરા શુરવીર છે.
(૫) સ્ત્રીનામધ્યમાંકૃશ , કુટીમાંવકતા, કેશમાં કુટિલતા, હેઠમાંરક્તા, ગતિમાંમંદતા, સ્તનભાગમાં કઠીનતા અને ચક્ષુમાંચંચળતા સ્પષ્ટ જોઈને ફક્ત કામાકૂળ મંદમતિ જનજ તેમાં લલચાય છે. બાકી જ્ઞાની પુરુષને તે તે સઘળું વૈરાગ્યની વૃદ્ધિ માટે જ થાય છે.
