________________
૭૨
(૧૨૧) વિષયલાલસા હલાહલ ઝેરથી પણ કરી છે કેમકે ઝેર તે ખાધા બાદજ જીવનું જોખમ કરે છે અને વિષયનું ચિંતવન કરવા માત્રથી ચારિત્ર-પ્રાણનું જોખમ થાય છે, અથવા વિષ ખાધું છતું એકજ વખત મારે છે, પણ વિષયવાંછના તે જીવને ભવભવ ભટકાવે છે, (અનેક જન્મ મરણ નીપજાવે છે.)
(૧૨૨) વિષયસુખને વૈરાગ્ય એગે તજીને તેને ફરી વાંછનારા વમનભક્ષી શ્વાનની ઉપમાને લાયક છે.
(૧૨૩) સંયમ માર્ગથી પતિત થતા મુમુક્ષુને એગ્ય આલઅન આપીને પાછા માર્ગમાં સ્થાપવામાં અનગળ લાભ રહેલો છે.
(૧૨૪) જેમ રાજીમતિ રથનેમિને તથા નાગિલાએ ભવદે. વમુનિને તથા કેશાએ સિંહ ગુફાવાસી સાધુને પ્રતિબંધ આપીને સંયમ માર્ગમાં પુનઃ સ્થાપ્યા, તેમ નિસ્વાર્થ બુદ્ધિથી મેક્ષાર્થી જીવને અવસર ઉચિત આલંબન આપનાર માટે લાભ હાંસલ કરી શકે છે.
(૧૨૫) મોક્ષાથી જનેએ હમેશાં ચઢતાના દાખલા લેવા યોગ્ય છે પણ પડતાના દાખલા લેવા નથી. ચઢતાના દાખલાથી આત્મામાં શૂરાતન આવે છે, અને પડતાના દાખલાથી કાયરતા આવે છે.
(૧૨૬) હાય તે પુરૂષ હોય કે સ્ત્રી હોય પણ ખરે પુરૂષાર્થ સેવવાથી જ તે સદ્ગતિ સાધી શકે છે. પુરૂષ છતાં પુરૂષાર્થહીન હેય તે તે પંગણનામાં નથી અને સી છતાં પુરૂયાથેયોગે પંગણનામાં ગણવા યોગ્ય જ છે. પૂર્વે અનેક ઉત્તમ સ્ત્રીઓએ પુરૂષાર્થના બળે પરમ પદને અધિકાર પ્રાપ્ત કર્યો છે.
