________________
૧૨૫
હવાથી નીચે લખે છે. એકદા સમયે જગડુશાહ ભેજન કરવા બેઠા હતા, ત્યારે કેઈક વૃદ્ધ-સિદ્ધ પુરૂષ તેમના દ્વારે આવી ઉભે રહ્યા. મધ્યાન્હ સમય થયેલ હોવાથી તેને આદરપૂર્વક બેસાડી શેઠે જમાડે. ઘણું ભજન અને પાણી આપ્યા છતાં તેને તૃપ્તિ થઈ નહિ ત્યારે આશ્ચર્ય પામી શેઠે તેને તેનું કારણ પૂછ્યું. એટલે તે સિદ્ધ પુરૂષે કહ્યું કે “આજથી માંડી પાંચ વર્ષે નવાં ધાન્ય અને નવાં જળ નજરે પડશે.” એમ કહી તે અદશ્ય થઈ ગયે. એ વચન ઉપરથી પાંચ વર્ષને દુકાળ પડવાને જાણી શેઠે પિતાના નેકરે પાસે સર્વ શક્તિથી સર્વે દેશમાં ધાન્યને સંગ્રહ કરાવ્યું. અને દુકાળથી લેકેનું રક્ષણ કરવા માટે જાદે જુદે સ્થળે ૧૧૨ દાનશાળાઓ સ્થાપી દીન જનેને યથેચ્છ દાન આપવા માંડયું. જગડુ શેઠની એવી કીર્તિ સાંભળી વીસળદેવ રાજાએ વિશ્વલ નગરમાં એક દાનશાળા માં, પણ તેમાં સંપત્તિના અભાવે ઘીને બદલે તેલ આપવા માંડયું, તેથી કેઈક ચારણે કહ્યું કે “તું પરીસઈ ફલિસિઉં, એઉ પરીસઈ ઘી” (તું તેલ પીરસે છે અને જગડુશેઠ તે ઘી પીરસે છે!) એ વચન સાંભળી મત્સર તજી તેણે જગડુશાહ પાસે પ્રણામ કરાવ બંધ કર્યો. જગડુશાહ.
જ્યાં દાન દેવાની માંડવીમાં બેસી દ્રવ્ય દેતા હતા ત્યાં વચમાં એક પડદે બંધાવતા હતા. એવી મતલબથી કે જે કુલીન જને લજજાવડે પ્રગટ દાન લઈ ન શકે તે પિતાને હાથ ૫ડદામાં જગડુશા પાસે લંબાવે એટલે શેઠ સહુ સહના ભાગ્ય પ્રમાણે ૧૦૦-૨૦૦ વિગેરે રકમ આપે. એક વખતે પિતાના ભાગ્યની પરીક્ષા કરવા વિસલદેવે પડે વેશ પરાવર્તન કરીને
