________________
૧૨૯
એકલા આવી પડદામાં પેાતાના જમણા હાથ ધર્યાં એટલે તેના હાથની રેખાઓ અને લક્ષણાવડે તેને કોઈ ભાગ્યવંત રાજા છતાં કંઇક તેવાજ દુઃખમાં આવી પડેલા જાણી તેની જીન્ની પર્યંત સુખ થાય એટલા માટે શેઠે તેના હાથમાં પેાતાની મણિમ હિત એક મુદ્રિકા (વીંટી) કાઢી મૂકી. તે લઇ ક્ષણવાર ખમી ફરી ડાખા હાથ તેણે લખાવ્યેા. તે જોઇ શેઠે તેમાં બીજી મુદ્રિકા મૂકી. તે અને મુદ્રિકાએ લઈ તે પોતાના આવાસમાં આન્યા. બીજે દિવસે જગડુશાહને બાલાવી તે અંતે મુદ્રિકા બતાવી કહ્યું કે • શેઠ આ શું ? ? ત્યારે શેઠે કહ્યું કે ‘સુખી જનાને સર્વત્ર સુખજ છે અને દુઃખીને દુઃખજ છે. ’ એમ સાંભળી શેઠના સત્કાર કરી તેને બહુમાનપૂર્વક વિદાય કર્યાં. એ રીતે અનુક`પાદાન ઉપર જગડુશાહનું દૃષ્ટાંત કહ્યું છે તે સાંભળી અધિક દયાર્દ્ર થવું.
વળી ભીમસાધુએ પણ દુઃખી વણીકાના ઘેર લજ્જાવંત ( લાજવાળા )ના હિત માટે જેમાં ગુપ્ત રીતે સેાના મહારા નાંખવામાં આવેલી હતી એવાં મેક મેાકલી આપ્યા હતા, તેમજ પાટણ વિગેરે શહેરોમાં ઘણી દાનશાળાઓ કાઢી હતી. વળી તુરૂપ્કાએ ઘેરી લીધેલા સારઠ દેશ વિગેરેના બધા આળ વૃદ્ધ જનોને પોતાનુ દ્રવ્ય આપીને છેડાવ્યા હતા, અને તેમને અન્ન વસ્ત્ર તથા દ્રવ્યાદિક ઈને સુખી કર્યા હતા.
6
એકાદા રહેવાડીએ ચઢેલા ભાજરાજાએ ચાટામાં ધાન્ય વીણતા રાજશેખર કવિને દેખી આ પ્રમાણે કહ્યું. જે પાતાનું ઉદર પૂરવાને પણ અસમર્થ છે તેમના જન્મનુ' પ્રયા જન શું છે ? ' અર્થાત્ તેમનું જીવિત નકામું છે. ભાજનુ એવું વચન સાંભળી કવિ ખેલ્યા કે ‘ શું સમર્થ છતાં પણ જે
