________________
(૨૩૦) પરભવ જતાં સંબલ માત્ર ધર્મનું જ છે, માટે તેને ખરેખર ખપ કરે યુક્ત છે, તે વિનાજ જીવ દુઃખની પરંમપરાને પામે છે.
(૨૩૧) જેનું મન શુદ્ધ-નિર્મળ છે તે જ ખરે પવિત્ર છે એમ જ્ઞાનીઓ માને છે.
(૨૩૨) જેના અંતર-ઘટમાં વિવેક પ્રગટયો છે, તે જ ખરે પંડિત છે એમ જ્ઞાનીઓ કહે છે.
(૨૩૩) સગુરૂની સુખાકારી સેવાને બદલે અવજ્ઞા કરવી એજ ખરૂં વિષ છે. ' " (૨૩૪) સદા સ્વપરહિત સાધવા ઉજમાલ રહેવું એજ મનુષ્ય જન્મનું ખરૂં ફેલ છે.
(૨૩૫) જીવને બેભાન કરી દેનાર-નેહ-રાગજ ખરી મદિરા છે એમ જ્ઞાનીઓ વદે છે.
(૨૩૬) ધોળે દહાડે ધાડ પાડીને ધર્મધનને લૂંટનારા વિષયે જ ખરા ચેર છે.
(૨૩૭) જન્મ મરણનાં અત્યંત કટુક ફળને દેનારી તૃણુજ ખરી ભવવેલી છે.
(૨૩૮) અનેક પ્રકારની આપત્તિને આપનાર પ્રમાદ સમાન કેઈ શત્રુ નથી.
(૨૩૯) મરણ સમાન કેઈ ભય નથી અને તેથી મુક્ત કરનાર વૈરાગ્ય સમાન કેઈ મિત્ર નથી. વિષયવાસના જેથી નાબુદ થાય તેને જ ખરે વૈરાગ્ય ગણી શકાય.
