________________
(૧૦૩) અનેક દેષથી ભરેલી કામિની-સી કુપિત થયાં છતાં પણ કામાતુર છવા તેણીને આદર કરતે જાય છે. એવી કામાંધતાને ધિક્કાર પડે.
(૧૦૪) જેને સંગ થયું છે તેને વિગ તે અવશ્ય વહેલે મડે થવાનેજ છે. ત્યારે વિયેગ વખતે શા માટે હૃદયને શલ્ય જે શેક કરજ જોઈએ ! તેવા દુઃખદાયી શેકથી શું વળવાનું છે ?
(૧૦૫) મમતા વિના શક થતું નથી. જ્ઞાન વૈરાગ્યથી તે મમતા ઘટે છે, સમ્યજ્ઞાન યા અનુભવ જ્ઞાનથી મોહની ગાંઠ તટે છે અને હૃદયનું બળ વધવાથી અર્થાત ઘટમાં વિવેક જાગવાથી શકાદિકને અંતરમાં પેસવાને અવકાશ મળતું નથી.
(૧૦૬) કફના વિકારવાળું નારીનું મુખ કયાં અને અમુતથી ભરેલે ચંદ્રમા ક્યાં ? તે બંને વચ્ચે મહાન અંતર છતાં મંદબુદ્ધિ એવા કામી લકે તેમનું ઐક્ય-સરખાપણું જ લેખે છે.
(૧૦૭) હાથીના કાનની માફક ચપળ-ક્ષણવારમાં છેહ દેઈ ચાલ્યા જાય એવા વિષય ભેગને પરિણામે માઠા વિપાક આપવાવાળા જાણ્યા છતાં તજી ન શકાય એ કેવળ મેહનીજ પ્રબળતા દેખાય છે.
(૧૦૮) એક એક ઇન્દ્રિયની વિષય લપેટતાથી પતંગીયા, ભમરા, માછલાં, હાથી અને હરણિયાં પ્રાણાંત દુઃખ પામે છે, તે એકી સાથે પાંચે ઇન્દ્રિયોને પરવશ પડેલા પામર પ્રાણીએનું તે કહેવું જ શું ?
