________________
(६)
स्तारे बे, तेम हुं पण या ग्रंथने रचीश, परंतु ग्रंथनो विस्तार तो सजन पुरुषोज करशे. कोइ तेंका कहेलुं बे के || श्लोक || पद्मानि बोधयत्यर्कः, काव्यानि कुरुते कविः ॥ तत्सौरनं ननस्वतः, संतस्तन्वंति तरुणान् ॥ अर्थ :- कमलने सूर्य विकसित करे बे, तेम काव्योने कवि करे बे, अने ते कमलो - ना सुगंधने वायु प्रसार करे बे, तेम ए कविना गुपोने संत पुरुषो विस्तारे बे, माटे सजननुं एवं लक्षणज होय . ( वा के० ) अथवा जो ते सजानोनी अभ्यर्थना हुं करूं तो पण ते ( अनया के० ) या मारी कवितानी प्रशंसा करो एवी ( - न्यर्थनया के० ) याञ्चायें करीने ( किं के० ) शुं कांहीज नहिं. शा कारण माटे के ( यदि के० ) जो ( आसां के० ) या मारी वाणी मध्यें ( गुपोस्ति के० ) गुण बे. ( ततः के० ) तो ( ते के० ) ते सनो, ( स्वयं के० ) पोतानी मेलेंज ( प्रथनं ho ) विस्तार नें ( कर्त्तारः के० ) करनारा थाशे. अर्थात् या ग्रंथमां कांहिं गुण हशे तो सनो बे, ते मारी प्रार्थना करया विनाज विस्तार करशे, ( अथन चेत् के० ) वली जो श्रा मारी वाणीमां
