________________
૧૦
૨૧૦
શ્રીપાળ રાજાને રાસ એહરે પૂજામાં મુઝ ભાવ,
આવ્યરે ભાગ્યે ધ્યાન સેહામણજી; હજિય ન માયે મન આણંદ,
ખિણ ખિણ હોયે પુલક નિકારણેજી. કુરકે રે વામ નયન ઉરોજ,
આજ મિલે છે વાલિમ માહરાજી બીજુંરે અમૃતક્રિયા સિદ્ધિરૂપ,
તુરત ફલે છે તિહાં નહિ આંતરોછે. અર્થ –એ સાંભળીને મયણાસુંદરી બેલી-“હે સાસુજી! આપ દિલગીર ન થાઓ અને પરાયા લશ્કરને ભય પણ જરાએ ન રાખે; કારણ કે શ્રી નવપદજીના ધ્યાન વડે કરીને તમામ પ્રકારનાં પાપ દૂર થઈ જાય છે, અને વાંકા ગ્રહની માઠી ગતિનું જેર પણ કશું ચાલી શકતું નથી. તેમજ શત્રુ, હાથી, સમુદ્ર, સિંહ, સાપ, દાવાગ્નિ, જળોદરાદિ ભયંકર રોગ અને બંધિખાનું એ આઠ જાતના મોટા ભયે પણ નવપદજીને જાપ જપતાં દૂર જતાં રહે છે; અને આ ભવ તથા પરભવમાં સુખ સંપદા પામિએ, તે હે પૂજ્ય ! આ શત્રુસેનાને ભય નવપદજીના જાપ અગાડી શી વિશાદમાં છે? તેમ વળી કેટલાક ભેળા ને વહેમી જને આવા પરરાજાના લશ્કરની ચિંતા દૂર થવાના સંબંધમાં જેશી વગેરે પાસે જઈને તે દુઃખ થવાનાં કારણોની કુંડળી મૂકાવે છે, કિંવા રમળ વગેરેની ફાલ ખેલાવે છે (શુકનાવાળી દેખાડે છે.) પરંતુ એવાં લોકિક પ્રમાણે જોવા જેવરાવવાથી શું થાય તેમ છે ? અથવા તો બીજાં પ્રમાણને કોણ શેાધવા જાય? મને તે ખુદ એ વાતને પ્રત્યક્ષ અનુભવ જાગૃત થયેલો છે. મારા ચિત્તની અંદર જે કંઈ શસૈન્યનું ચિંતવન હતું તે આજ નાશ પામ્યું છે. વળી સંધ્યા વખતે શ્રી જગતપિતા અરિહંત દેવની દીપક તથા ધૂપ પૂજા કરવાની વેળાએ કોઈ પણ પ્રકારની ઉપમા ન આપી શકાય એવું અનુપમ અનુભવ થયો, તે એ કે જે અનાદિકાળના આ જીવે ચારે ગતિમાં ભટક્યા કરતાં અનેક વખત શ્રાવકનું કુળ પામ્યું, ધર્મ પણ ઓળખ્યા અને દેવની પૂજા પણ કરી; તથાપિ આ જીવને વિભાવ દશાની વિશેષ દેડથી પરપરિણતિમાં બહુજ રમણ હતું માટે તદ્રુપ ધર્મ ન ઓળખ્યા, તેના લીધે મન આદિની એકાગ્રતાએ અનુપમ ભાવ સહિત પૂજા ઉદય ન આવી તે અનુપમ ભાવ મને આજે સાંઝરે પ્રભુ પૂજન સમયે આવ્યો હતો, અને આ પરચક્રની ચિંતામાંજ મને એ અનુભવ જાગે તેનું લક્ષણ એજ કે એકતે જે ક્રિયા કરતે હોય તે જ ક્રિયાને ઉપગી હોય; પરંતુ ક્ષેપ જે મનની વ્યગ્રતા તદૂ૫ ક્ષેપક દોષાદિ
