________________
૨૫૦
શ્રીપાળ રાજાને રાસ મોક્ષમાર્ગમાં નડતર કયું; છતાં પણ તે ઉપસર્ગના ફંદામાં આપ સપડાયા નહીં, જેથી આપની સામય્યતાને ખચિત ધન્યવાદ છે. હે પુનીતાત્મા ! આપને મોક્ષ માગે જવા માટે આત્માના શુભ અધ્યવસાય પ્રવર્તતાં એ માગગમન અંદર રાગ દ્વેષરૂપ બેઉ ચોરોએ ઉઠી મહા કઠણુ ભવમણુરૂ૫ રસ્તે દેરી જવાની વિચારણા કરી; કેમકે એ બેઉ ચાર કષાયના મા બાપ છે, એટલે કે ક્રોધ અને માનને જન્મ આપનાર દ્વેષ છે, અને માયા તથા લોભને જન્મ આપનાર રાગ છે. તે રાગ દ્વેષે જાણ્યું કે આ જીવ સંસારની અંદરના આપણા જથ્થામાંથી અલગ થઈ જાય છે, એ કારણને લીધે તેઓ તેને પાછો ખીંચી લાવવા ઉઠયા, તથાપિ આપે આત્મા પરિણામ વિમળા ધારાવત્ ધર્યરૂ૫ વજના દંડવડે કરી જબરી ઝડપથી સખ્ત ફટકો માર્યો તેથી તે આ જીવ લઈ નાશી ગયા. વળી અપાર સંસારસમુદ્રને કેઈની પણ મદદ લીધા વિના પિતાના ભુજબળવડે તરીને પેલે પાર જતાં ગણી શકીએ તેટલા રસ્તા આપની દષ્ટિએ પડયા, હવે કયો રસ્તે હાથ કરવાથી મોક્ષે જઈ શકાય? તે અધ્યવસાયની સ્થિરતાવડેથી વિચારી જોયું, (મનની ચંચળતા હોય ત્યાં લગી ભવાભિનંદીપણું ગણાય; પણ આપે તો મનની ચંચળતાને સ્થિર કરી મન, વચન, કાયા એ ત્રણેની એકાગ્રતા કરી સમપણે અધ્યવસાય કર્યા. ) જેથી આપનું એ ત્રણ યંગ્ય રૂપ સમતા નામની યોગનાળિકાની ધમાં મન લાગ્યું. જો કે બીજા રસ્તા ઘણાએ જણાતા હતા; પરંતુ તે બધા રસ્તાઓને ખરાબ રસ્તા જાણી તેઓની તરફ આપે બેદરકારી બતાવી; કેમકે આપને તે સિદ્ધસ્થળે પહોંચવાના માગને જ ખપ હતો, એથી એમનાળિકાને ધારી ધારીને શોધવાને અચળ ઉદ્યમ આદરતાં વેગળેથી આપે તે સમતારૂપ ગનાળિકા (નળસાંકડા રસ્તા ) ને આનંદના પૂર સહિત જોઈ લીધી; ( અગર તે તે માર્ગ જોતાંજ આનંદનું પૂર ચડયું. ) પણ એ રોગનાળિકા લગી શી રીતે પહોંચવું ? અથવા તે ત્યાં પહોંચવાને કયો સહેલે ને સવડ ભર્યો માગે છે ? તેની આ૫ તપાસ ચલાવવા લાગ્યા, એથી આપને ઉદાસીનતા ( ધન, ધાન વગેરે નવવિધ પરિગ્રહ ઉપર તેની ક્ષણભંગુરતાને લીધે કંટાળા ભર્યા તેના ત્યાગરૂપ પરિણામ થાય તે ઉદાસીનતા ) રૂપ શેરી હાથ લાગી, તેના ગે આપ મોક્ષગતિનેજ પ્રાપ્ત કરવા સમર્થ થયા છે; કેમકે જેને એ ઉદાસીનતા શેરી હાથ લાગે છે તેને પછી ફરીથી સંસારની અંદર જન્મવા મરવાની ફેરી કરવી બંધ પડે છે, કારણ એ શેરી સિદ્ધગતિયેજ પહોંચાડનારી છે ! એમ જાણીને તે શેરી હાથથી જવા દીધી નહીં. મતલબ એ હતો કે જે હું આ શેરીને હાથે કર્યા છતાં એટલે કે: અનાદિ
