________________
૨૮૬
શ્રીપાળ રાજાને રાસ સસલાં નાસે પાસે નહિ આયુધ ધરેરે,
રાણુંજાયા બાણ તેહને કેડરે; જે લાગે તે આગે દુઃખ લહેશે ઘણુંરે,
નાઠાશું બલ ન કરે ક્ષત્રિય વેઢરે. સાં. ૬ અબલકુલાશી ઝખને નિજ દુભ પીડતરે,
ખગને મૃગને તૃણભક્ષીને દોષરે; હણતાં નૃપને ન હોય ઈમ જે ઉપદિશેરે, તેણે કીધો તસ હિંસકકુલષરે.
સાં. ૭ હિંસાની તે ખીસા સઘલે સાંભલીરે,
હિંસા નવિ રૂડી કિણહી હેતરે, આપ સંતાપે નર સંતાપે પામિયરે, આહેડી તે જાણે કુલમ કેતરે.
સાં. ૮ જાઓ રસાતલ વિક્રમ જે દુર્બલ હણેરે,
એતે લેશ્યા કૃષ્ણને ઘન પરિણામરે; ભંડી કરણથી જગ અપજસ પામીયેરે,
લીહાલો ખાતાં મુખ હવે તે શ્યામરે. સાં. ૯ એહવાં રાણીયે વયણ કહ્યાં પણ રાયને રે,
ચિત્તમાંહે નવિ જાગ્યો કઈ પ્રતિબોધરે, ઘન વરસે પણ નવિ ભીંજે મગસેલીયેરે, | મુરખને હિત ઉપદેશ હોય કોધરે, સાં. ૧૦
અર્થ:(કવિ યશોવિજયજી શ્રોતાગણને કહે છે કે શ્રોતાઓ ! હવે રાજર્ષિ અજીતસેન કર્મના વિપાક ફળ-કહે છે તે તમે સાંભળો.”) રાજર્ષિ બેલ્યા કે-“શ્રીપાળ રાજન ! જે જીવ જે કંઈ સારાં કે નરસાં કર્મો કરે છે તે ભગવ્યા વિના કદી પણ દૂર જતાં નથી. સ્વર્ગ, મૃત્યુ, પાતાળની અંદરના જીવોને જે કંઈ સુખ કે દુ:ખ પ્રાપ્ત થાય છે. તે માત્ર સુકર્મ દુ:કર્મના પ્રતાપથીજ થાય છે, કર્મ બળવાન છે, કેઈપણ જીવ કર્મ કરતાં વિશેષ બળવાનું નથી માટે કમ છે તેજ સર્વથી મહાને છે. આ ભરતક્ષેત્રની અંદર હે રાજન્ ! હરિશ્યપુર નગરીને શ્રીમંત નામને માટે રાજા થયો હતો તેને શિકાર કરવાનું દુષ્ટ વ્યસન વળગ્યું હતું. તે
