________________
આ જ
ખંડ ચોથો
૨૭૫ પરલોક આજીવિકા વગેરે સાતે ભયને, કલેશ, વિષાદ, ઈર્ષ્યાને અને જગતમાં હુંજ ડાહ્યો-ધનવાન–સુખિય-જ્ઞાની છું તે અહંકાર, તેમજ આ બધું મહારૂં જ તે મમકારનો ત્યાગ કરે તે જ મહા પુણ્યશાલી સમજવો; કેમકે જ્યાં લગી એ બધાંને ત્યાગ ન થાય ત્યાં લગી સંસારચકને અંત આવતો નથી, પરંતુ જ્યારે એઓનો ત્યાગ કરી નિર્લોભતા પ્રાપ્ત કરવામાં આવે ત્યારે બ્રમણને અંત આવે છે, માટે નિર્લોભ ગુણ અંગીકાર કરે.
૧૫-૨૦ અવિસંવાદનોગ, વળિ તન મન વચન અમાયરે; સત્ય ચતુર્વિધ જિન કહ્યો, બીજે દર્શન ન કહાયરે, બીજે દર્શન ન કહાયરે.
સંવેગ. ૨૧ ષડવિધ બાહિર તપ કહ્યું, અત્યંતર ષડવિધ હોય; કર્મ તપાવે તે સહી, પડિસેઅ વૃત્તિ પણ જોય, પડિસેઅ વૃત્તિ પણ જયારે.
સંવેગ, ૨૨ દિવ્ય ઔદારિક કામ જે, કૃત કારિત અનુમતિ ભેદરે; યોગ ત્રિકે તસ વજેવું, તે બ્રહ્મ હરે સવિ ખેદરે, તે બ્રહ્મ હરે સવિ ખેદરે.
સંવેગ. ૨૩ અધ્યાતમવેદી કહે, મૂચ્છ તે પરિગ્રહ ભારે; ધર્મ અંકિંચનને ભ, તે કારણ ભવજલ નાવરે. તે કારણ ભવજલ નાવરે.
| સંવેગ. ૨૪ પાંચ ભેદ છે ખંતિના, ઉવયારવયાર વિવારે; વચન ધર્મ તીહાં તીન છે, લકિક દેઈ અધિક સભાગરે. લૌકિક દેઈ અધિક સભાગરે,
સંવેગ. ૨૫ અર્થ યતિધર્મને સાતમે સત્યગુણ છે. જેની અંદર કેઈ જાતને વિધ વિસંવાદ ન હોય અર્થાત વસ્તુને વાસ્તવિક રીતે વસ્તુપણે માને છે. અવિસંવાદન ચાગને ધારણ કરવામાં આવે, તે પહેલા પ્રકારનું સત્ય. શરીરને અકુટિલતાપણે પ્રવર્તાવવું તે બીજા પ્રકારનું સત્ય. મનને અકુટિલતાપણે પ્રવર્તાવવું તે ત્રીજા પ્રકારનું સત્ય. અને વચનને અકુટિલતાપણે પ્રવર્તાવવું તે ચોથા પ્રકારનું સત્ય. આ ચારે પ્રકારના સત્યને અંગીકાર કરવામાં આવે, તથા ચોવીશ તીર્થકરરૂપ નામસત્ય, તેઓની લાકડા, પથ્થર, ધાતુ વગેરેની મૂર્તિની સ્થાપના કરવી, અથવા
