________________
मदार पापस्थानकनी सद्याय.
॥ अथ दशम राग पापस्थानक सचाय प्रारंभः ॥ ॥ सुरा मोरी सजनी रजनी न जाए रे । ए देशी || पापस्थानक दशकहाँ गरे, कुहिन पाम्यो तेहनो ताग रे ॥ रागें वाह्या हरि दर वं नारे, राचे नाचे करे प्रचंजा रे ॥ १ ॥ राग केसरी बे वड राजा रे, विष यानिलाप ते मंत्री ताजा रे || जेहना बोरु इंडिय पंचो रे, तेदनो कीधो ए सकल प्रपंचो रे ॥ २ ॥ जेह सदागमवश हुइ जाशे रे, श्रप्रमत्तता शि खरें वाशे रे ॥ चरण धरम नृप शैल विवेकें रे, तिहशुं न चले रागि टेके | रे || ३ || बीजा तो सवि रागें वाह्या रे, एकादश गुणवारों नमाह्या रे ॥
रागें पाड्या ते नर खूता रे, नरय निगोद महा दुःख जूता रे ॥ ४ ॥ रा• गहरण तप जप श्रुत नांख्या रे, तेहथी पण जिले जव फल चाख्यां रे || तेनो कोइ न बे प्रतिकारो रे, अमिय होय विष त्यां श्यो चारो रे ॥ ५ ॥ तपबले बूटा तरणुं ताली रे, कंचन कोडि आषाढभूति नाली रे ॥ नंदिपेण पण रोगे नडिया रे, श्रुतनिधि पण वेश्यावश पेडिया रे ॥ ६ ॥ वावोश जिनपण रहि घरवारों रे, वर्त्त्या पूर्वराग अभ्यारों रे ॥ वज्रबंध परा जस बल त्रूटे रे, नेह तंतुथी तेद न बूटे रे ॥ ७ ॥ देह उच्चाटन श्रमितुं दह रे, घरकुट्टन ए सवि दुःख सदबु रे || प्रति घं राति जे होय मजिरे, रातो गुण एइज दिन रे ॥ ८ ॥ राग न करजो कोई नर को शुं रे, नवि रहेवाय तो करजो मुनिशुं रे ॥ मणि जिम फणि विषनो तिम | तेहोरे, रागनुं जेषज सुजश सनेहो रे ॥ ५ ॥ इति दशम पापस्थानक || ॥ अथ एकादश द्वेष पापस्थानक साय प्रारंभः ॥
॥ लालननी देशी ॥ द्वेष न धरियें लालन, द्वेष न धरियें ॥ देष तज्या श्री लालन, शिव सुख वरियें || ला० ॥ झि० ॥ पापस्थानक ए अग्यारमुं कूडुं, द्वेष रहित चित्त होय सवि रूडुं ॥ ला० ॥ हो ॥ १ ॥ चरण करण गुण बनि चित्रशाली, द्वेष घूमें होय ते सवि काली || ला || दो || ॥ २ ॥ दोष बेतालीश शुद्ध आहारी, धूम्रदोष होय प्रबल विकारी ॥ ला० ॥ प्र० ॥ ३ ॥ उग्र विहारने तप जप किरिया, करतां देष ते नवमां 'हे फरिया || ला ॥ ज० ॥ ४ ॥ योगनुं अंग प्रद्वेष वे पहिलं, साधन सवि लदे तेहथी वहेतुं ॥ ला || ते ॥ ५ ॥ निर्गुण ते गुणवंत न जाणे, गुणवंत ते गुणं देवमां तारो || ला० ॥ ३० ॥ ६ ॥ आप गुलीने वली गु
( ११ )