________________ તેમણે વૈશાલી નગરીમાં ચેટક રાજાના અંતઃપુરની પાસે એક દુકાન ભાડે લીધી.અંતઃપુરની દાસીઓ જે વસ્તુ લેવા આવે તે કિફાયત ભાવે આપવા લાગ્યા. સાથે સાથે દાસીઓ જુએ તે રીતે શ્રેણિકરાજાના ચિત્રપટની નિત્ય પૂજા કરવા લાગ્યા. તે જોઈને દાસીએ પૂછ્યું કે આ ચિત્ર કોનું છે? " તેણે કહ્યું કે “આ રૂપ શ્રેણિક રાજા જે મારા દેવતુલ્ય છે તેનું છે.” શ્રેણિકનું દૈવી રૂપ જેવું દાસીઓએ જોયું હતું તેવું વર્ણન કરીને સુજેઠાને કહ્યું. સુજેષ્ઠાએ પોતાની સખી જેવી એક સર્વથી જયેષ્ઠ દાસી હતી તેને આજ્ઞા કરી કે તે શ્રેણિકનું ચિત્ર મને સત્વર લાવીને બતાવ. તે જોવાનું મારા મનમાં ઘણું કૌતુક છે. તે દાસીએ અભયકુમાર પાસેથી ઘણા આગ્રહથી તે ચિત્ર લઈને સુજેષ્ઠાને બતાવ્યું. અત્યંત સુંદર ચિત્ર જોઈ સુજેષ્ઠા યોગિનીની જેમ નેત્રકમલને સ્થિર રાખી, તેમાં લીન થઈ ગઈ. તેણે કહ્યું, કે “સખી! આ સુંદર ચિત્ર જેનું છે તેને હું પતિ કરવા ઇચ્છું છું. મારો મેળાપ કોણ કરાવશે? જો આ મનોહર યુવાન મારા પતિ નહીં થાય, તો મારું હૃદય પાકેલાં ચીભડાંની જેમ બે ભાગ થઈ જશે.” દાસીએ અભયકુમારને વસ્તુસ્થિતિ જણાવી. અભયકુમારે કહ્યું કે “હું થોડા જ સમયમાં તમારી સખીનો મનોરથ પૂર્ણ કરીશ. હું એક સુરંગ ખોદાવીને તે દ્વારા રાજા શ્રેણિકને અહીંલાવીશ. તે વખતે જે રથ આવે તેમાં તારી સખીએ તત્કાળ બેસી જવું.” સભાઃ “સુજેઠાનાં લગ્ન શ્રેણિક સાથે થયાં?” ગુરુજીઃ “ના.” સભાઃ “કેમ?” ગુરુજી: સુજેષ્ઠા ભાગવાની હતી તે વાત પોતાની નાની બહેન ચેલણાને કરી. ચેલણાએ કહ્યું કે હું તારા વગર એકલી નહીં રહે. તેથી સુજેઠા ચેલણાને સાથે લઈને ભાગી પણ બન્યું એવું કે દાગીનાની પેટી લેવાની પ્રાર્થના : 2 પડાવ : 8
