________________ મૂળ રાજસ્થાન ગઢસિવાનાના રહેવાસી હાલ અમદાવાદમાં રહેતા સીતાદેવી વંશરાજજી બાલડના જીવનની એમના ભાણેજ કિરણ બાફનાએ મને વાત કરી કે મારાં માસી ખરેખર ગજબ પરોપકારી. અમારા ઘરે મુંબઈ 1-2 કલાક માટે આવ્યા હોય તો પણ બિલ્ડીંગના વૉચમેનને 100-100 રૂપિયા આપતાં જાય. મારી બિલ્ડીંગના વૉચમેન મને પૂછે કે તમારા માસી ક્યારે આવવાના છે? | મારાં માસી, માસા, મોટો દીકરો કુશલજી અને નાનો દીકરો સંતોષજી ત્રણેય પાસેથી પૈસા લે. ઘણીવાર તો એમના દિયરના દીકરા અશોકજી પાસેથી પણ પૈસા માંગે કે મને પૈસા આપો પછી તમને આપું છું. ઘરમાં બધાને એમ કે સોનું લેતાં હશે, પૈસા ભેગા કરતાં હશે. પણ મૃત્યુ પછી તિજોરી ખોલી તો ન મળે સોનું કે ન મળે રૂપિયા. એમની સ્મશાનયાત્રામાં શાકવાળા, વાસણવાળા, કામવાળા સેંકડો લોકો આવ્યા હતા. બધાં પોક મૂકીને રડતાં હતાં અને બોલતાં હતાં કે શેઠાણીએ અમારા પર ઘણા ઉપકાર કર્યા છે. તમે કહો છો તેવું મને પણ પહેલાં કિરણ બાફનાએ વાત કરી ત્યારે હિન્દી ફિલ્મની સ્ટોરી જેવું લાગતું હતું પણ હું એમના ઘરના રસોઇયાને મલ્યો ત્યારે એમના મૃત્યુના 4 વર્ષ પછી પણ રસોઇયાની આંખમાં આંસુ હતાં. મારી શેઠાણી ગામે જાય તો મારા ઘર માટે પણ અચૂક મીઠાઇનું પેકેટ લઇને જ જાય. એકવાર પણ ભૂલ્યા નથી અને મને દીકરાની જેમ સાચવ્યો છે. રોજના 5000 રૂપિયાનું દાન ન કરે ત્યાં સુધી શેઠાણી નવકારશી ન કરી શકે. જો કદાચ દાન કરવાનું રહી ગયું હોય તો એમને ચેન ન પડે. 5000 રૂપિયાનું દાન કરે પછી જ એમને ચેન પડે. આ વાત મેં એમના રસોઇયા પાસે સાંભળી ત્યારે લાગ્યું કે, “આર્ય! આપણને આપણા દેશનો ભવ્ય ઇતિહાસ ખબર નથી. આપણા ભવ્ય ઇતિહાસથી આપણે અજાણ પ્રાર્થના : 2 79 પડાવ : 9
