Book Title: Prarthana Part 02
Author(s): Niswarth
Publisher: Parmarth Pariwar

View full book text
Previous | Next

Page 116
________________ ભાવથી દેશવિરતિ પમાડશે. જેમ ભીલ-ભીલડીને દેશ-વિરતિ પમાડી. જે દીક્ષા લઈ શક્તો હોય એવા જીવને ભાઈ તું રોજ એક સામાયિક કરને! કેટલો લાભ થાય. એને સામાયિક કરતો કરે તો દોષ લાગે. એને પહેલાં દીક્ષા જ બતાવવી જોઈએ. હવે કોઈના મનમાં ધૂન ચઢી જાય કે દીક્ષા જ સૌથી ઊંચો ધર્મ છે. તેથી જે આવે તેને એક જ ગીત ગાયા કરે કે બાબલાને દીક્ષા ક્યારે આપો છો? તમારે હજી કેટલું સંસારમાં રહેવું છે? આવું ન બોલાય. સામેનું પાત્ર ધર્મ માટે શું અભિગમ રાખે છે તે જાણવું પડે. આડેધડ બોલ્યા કરો તો સાચી વાત કહેવામાં પણ દોષ લાગી શકે. ધર્મમાં માનતો નથી એવા જીવને તમે કહો કે બાબલાને દીક્ષા આપ. તો એ જીવ સમજશે કે અહીં તો બધાને ચેલા જોઈએ છે. સંસારી જીવને સૌથી વહાલી ચીજ પોતાના સંતાનો હોય અને એ સંતાનોને તમે આવતાવેંત માંગવા માંડો તે કેમ ચાલે?” સભાઃ “શાસ્ત્રમાં એવું ઉદાહરણ ખરું કે ભૂમિકા જાણ્યા વગર ઉપદેશ આપ્યો હોય... અને ચૂક થઇ ગઇ હોય...?” ગુરૂજી: “હા, એક અજૈન રાજા ધર્મ તરફ લગાવ હોવાથી દરેક ધર્મના સંન્યાસીને રાજ દરબારમાં બોલાવીને ધર્મનું શ્રવણ કરતો હતો. એમાં એક ગુરુ ભગવંત ત્યાં પધાર્યા અને રાજાની ભૂમિકા, લાયકાતના વિચાર વગર જ સીધું શુદ્ધ દેવ-ગુરુ-ધર્મનું સ્વરૂપ કહ્યું, જેમાં સ્પષ્ટ ફલિત થતું હતું કે, અરિહંત, જૈન સાધુ અને જૈનોના ધર્મ સિવાય બીજું બધું ખોટું છે. રાજા ગુણીયલ હતો. બધું સાંભળ્યું પણ એના મનમાં ઊલટી છાપ પડી કે આ સાધુ અન્યની નિંદા કરે છે. સાધુની મર્યાદા જાળવી, માટે કશું બોલ્યા નહીં પણ છાપ ઊલટી પડી. ગુરુ ભગવંતને પણ ટ્યૂબલાઈટ તો થઈ કે, બફાઈ ગયું છે. બીજા ગીતાર્થ ગુરુ મળ્યા. એમને વાત કરી તો એમણે કહ્યું કે આ ભૂલ કહેવાય. પ્રાર્થના 2 109 પડાવઃ 11

Loading...

Page Navigation
1 ... 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128